низ (предл.) - иглен (прид.)

Низ иглени уши ќе се провирам...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А сега ако речеше нешто можеше да стане и кулачки елемент, и ситносопственик, и малограѓанска стихија, а таа врата е многу широка за влегување, но за да се излезе од неа би требало прво да знаеш да се провлечеш низ иглени уши.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Осум месеци чмаам овде. Низ иглени уши поминав...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Небаре низ иглени уши вдишува, издишува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Безгранична слобода“, изговори гласно и во мигот му застана нешто во главата како јазол на конец што треба да се провре низ иглени уши и погледот пак го врати на сликата раздробена меѓу зарѓаните квадрати: Човек седнат на клупата во паркот, лево од него и зад него високи ѕидови опшиени на врвот со бодликава жица, пред него долг пат со камени коцки до главната капија на затворот, од десната страна затворската зграда од која зад решетките го гледаат две очи сини, како синото небо над него.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)