Тоа подесување на времето е продукт на два генерални феномени: расцепот во природата на означителот предизвикан од фонтовите и од електро-дигиталниот трансфер на текстуалните информации, и со формулирањето на одредени општествени елементи низ културни слогани и корпорациски заштитни знаци (традемаркс).
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Важно е да се напомене дека тоа не било отсекогаш така.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
И вторпат, тоа е не-време, сингуларност, zero-wait, потполн колапс на темпоралната дистанца.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Еднаквата одговорност, значи, за воспоставувањето на темпоралноста денес ја означувам со терминот „фразирање“, во смисла на комбинирање на одредени елементи на популарното општество низ културни слогани и корпорациски заштитни знаци.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„Повторно ни ги драпаат маргиналните зони на мрежава...”, му вели едниот централен бог-пајак- матица на својот дихотомиски брат со кого шпарта еве веќе барем десетици илјади години, низ културниот космос што пајажина е.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)