Околу него се движеше и трепереше долга поворка - нечујна, разбранета и жестока во својата притаеност; се свлекла од ѕидиштата да се врти в круг како сиво проклетство, колона во која несигурно се претчувствува нишање на румени женски колкови и студена вкочанетост на ликови готови да обвинуваат за грев, сега кога тој, гревот, надоаѓаше со навев и се пробиваше низ многуте канали на свеста.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Мајкиниот живот силно ме поучуваше, низ многуте задржани и малкуте пропуштени солзи, дека секој си го минува својот живот низ сопственото чистилиште на страдањата, за да стигне до вистинските солзи.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)