Ако беше лето, тогаш човекот од приказната одеше по прашлив пат, низ суви пусти полиња, низ изгорени села.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Што призива оваа завеана трага, оваа пепел, Оваа прошетка низ камењар, низ суво билје, Што сака да каже овој јагленосан знак?
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Ги оставив крај срнчето, а јас ги повлеков нозете угоре низ сувите букови лисја...
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
На крајот на краиштата, подобро и да се фрлат за џабе два џепа грав, отколку да се сварат и испрдат низ сувите боишта на живеачката.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Што е сигурно – сигурно.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)