од (предл.) - жештина (имн.)

Се отвора оваа ризница од жештина, топлина и сила.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Се отвора оваа ризница од жештина, топлина и сила.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Сосема премалена од жештината и стравот, ги набљудував Индијците коишто ги набираа своите чела, ги кршеа рацете, воздивнуваа, ги подигаа веѓите во обликот на буквата W и ги камшикуваа Индијките со погледи полни темен копнеж.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Отец Симеон не можеше да се насмее, весело да заклокоти од грло - сувата кожа на усните безмилосно пукаше од жештина. „Ќе успеете“ ,им рече не гледајќи во нив. „Ќе се обидете ли?„
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во дни, нејаки од жештина за да се скратат самите себе, козата на некој железничар, ојарила на среде улица животинче со две глави; на стаклата на градската аптека се појавила богородица, гола и со шашливи очи; еден старец по трет пат се разбудил во својот живот со млечни заби.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Широкото жолто поле, уште пожолто од разлеаното сончево злато врз зрелите нивје, трепери од жештината.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тој ден ги имавме решено сите крстозборки што се најдоа кај нас дома, на телевизија на ниеден канал немаше ништо интересно, по сто пати ги преслушувавме најновите касети што Борче ги имаше снимено, и не знаевме што да правиме од досада и од жештина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Имено, повеќето од нив беа Мариовци од селото П’чишта кои оваа година ја откупија планината од Селим-бег од Солун за триста и седумдесет гроша – дваесет квадратни километра борова, букова и дабова гора со не помалку рудини и пасишта, за да не им клава бегот сточари Власи и Мијаци, а нивната стока да умира за вода, паша и од жештина долу крај селото.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Снема струја во топол летен ден и умреа од жештина пингвините што Џ ги чуваше во големиот фрижидер.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Одненадеж слушнало силни удари во својот корен, човекот со чекан удирал силно, кршејќи ја карпата на ситни парчиња, ситни како песок, прашинки што испарувале од жештината на сонцето, враќајќи се назад во космосот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Најпрвин по малку, од жештинава се ошеметени, а откако ќе се соземат добиваат втора порција, па листенцата се поткреваат, цветовите живнуваат, жолти - како мали сонца.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Од жештинава сум заспал. Веднаш слегувам!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Градот е фурна - врие од жештина! Никој не може да го разлади!“ ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И пак патуваме, патуваме... Широкото жолто поле, уште пожолто од разлеаното сончево злато врз зрелите нивје, трепери од жештината.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Коњот со мака ја теглеше колата по нерамното џаде и наближуваше кон селото; фрчеше со носот, се потеше од жештина и од теглењето.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)