од (предл.) - зрак (имн.)

Позлатените кори на баклавата блескаа од зраци сонце кои се прикрадоа до тепсијата среде масата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Одевме по пругата; сонцето заоѓаше и наликуваше на оној пајак од мозаикот; како во средето на небото да лежеше спокоен вжарен пајак, јагленче вжарено во својата мрежа од зраци, кои раскошно го опсипуваа со злато целиот питом пејсаж, со благи ритчиња и долчиња, со винороди, лозја осенчени во предвечерието.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Завршуваше и пледоајето за овој симбол на османското единство и владеење во текот на изминатите векови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Душата - птица, лета, Отклучете ѝ, отворете ѝ, Нека одлета Небото да го надлета И на него да слета, Со песната изустена Од мојата уста Од зраци исплетена.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Во ова невреме ноќва, зората испраќа порака, скржавец чекори во денот, мислата умира Тони нагонот во бездна, ѕвездите солзи ронат Во сончевината на утрото, бакнежи од зракот на сонцето Солзата се капе во сопственото езеро Во ритмот на срцето, немирот болка ткае
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)