Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

„Извинете, имам работа”, им рече неодредено на присутните татко ми, станувајќи и излегувајќи од собата заедно со Рашела која го држеше под рака.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Таа не одговори ништо. Само ме погледа со насолзени очи, наведна глава и излезе од собата.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Не минаа ниту неколку мига откако сум заспал, ме разбуди силен топот најверојатно од војнички цокули кој идеше од собата над мене.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Напати ќе додадеше: „Ти порасна а јас почнав да се прашувам: каде исчезнало од собата моето дете? Затоа и оставам гласот да прошета. Некој за да ми се одѕве!“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„И денес се разбудив пред сите пилци“, беа зборовите со кои ќе ме пресретнеше мајка ми во тремот кога ќе излезев од собата замижан и поспан.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И видов: на средето од собата, Мозаичник некој незнаен и дамнешен, мозаик преубав сочинил од камченца ситни колку прашинки: мрежа дванаесетаголна, со конци совршени, и во средето на мрежата ново среде, второ среде: пајак црн, сонце на вселена мала и уредена, сподобие раскошно, моќно, најсилно на светот, совршено оти од утробата своја плука и раѓа совршеност; и видов; на средето од пајакот, трето среде што беше, нацртан бел крст, и точно местото каде се спојуваа краците на крстот – средето на светот, точката по која копнеел големиот Архимед, најврвната тајна на сите светови!

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но пред некој ден Изабел ме замоли да ѝ донесам нешто од собата и тогаш на теписонот до креветот здогледав една голема книга а на кориците пишуваше „Водење љубов и пози во сексот“.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Потоа со еден скок се оддалечи од собата и тивко ја затвори вратата зад себе.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Уште пред да ја затворам вратата од собата чув како Вера го праша тато: - Жената што ја сретнав на вратата, која пред малку излезе од кај нас, сигурно е некоја роднина што не ја познавам. Некако чудно изгледаше, страшно налутена.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Кога Ели ќе заспиеше мама раскажувањето го прекинуваше, често и на половина збор, ја припокриваше, и неа и мене, нежно допирајќи ги покривачите, или ќе нѐ погалеше по косата. Од собата излегуваше на прсти и ја оставаше сосема малку подоотворена вратата, Ели да не се разбуди во сонот... ***

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Момчињата со загноени мозолчиња залудно се преколнуваат навечер да ги потргне завесите, уште еднаш да ја видат како шета гола од соба во соба.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Одеднаш сѐ повторно стивна, како нешто да ги задави сите отворени грла. Тишина.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Потоа се слушна грозничаво смеење, нему му се придружи сув плач, по подот од собата над нас затупотија стапала тешки како копита, од едната соба до нас се слушнаа удари во ѕидот, од другата соба до нас – мумлање, од некаде доаѓаа нејасни зборови кои бараа помош, зборови кои заблагодаруваа и зборови кои негодуваа, зборови со молба за пуштање на слобода, од некаде доаѓаа човечки гласови што звучеа како клокот на вода, како животински рев, како птичји крик, гласови што звучеа како ветер низ гранки и гласови што звучеа како удар на камен од камен.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Паркот беше послан со мека трева, испресечен со патеки, покрај кои имаше клупи.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сите прозорци од собите во Гнездо гледаа кон паркот во средиштето на болницата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Оттогаш Клара само седеше во аголот од собата, не кажуваше ништо, не одговараше на нашите прашања.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Игуменот нѐ почести со вруќа ракија во една од собите на манастирските конаци.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Но кога Кијмет ќе забремени, и кога самата без ничија помош ќе се породи, наеднаш ќе се случи чудо: од собата на Кијмет ќе се слушне „блага, милозвучна песна, со убави зборови на турски јазик“.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Стои на средината од собата и замислено гледа пред себе.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Влегува Неда. Таа се обѕрнува околу себе, наслушува, потоа оди кон кујната, проверува низ пукнатината од вратата што прави Фезлиев и дури по сето тоа се упатува кон вратата од собата каде што е Иван.)

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

(Излегуваат. По малку се враќа Христов. Тој внимателно ја затвора вратата зад себе и ја повлекува Неда во спротивниот агол од собата.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Кога Маруш разбра дека Трајан го извадил Висара од собата и го шетал по езерото, ќе збеснеше од лутина.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Се врати и на вратата од собата на Висара закова ново резе и стави нов катинар, а клучот го зеде со себе.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Му го подавам весникот на постариот зашто тој ќе му ги прочита сите некролози на другарчето од собата карши, со посебен акцент на годината на раѓање, за да му докаже дека: „Ето, и млаѓи одлазе!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А може и да е крива, вели оти надвор од постелата и надвор од собата, јас сум здрав маж. Ќе заскочам и јуничка и јаричка, вели, и коза и магарица, вели.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Дуко станува од столот и, пувкајќи со цигарата излегува од собата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Гласот ѝ ѕуни, удира во ѕидовите од собата, си бара пошироко место.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

А Капинка и Ѕвездан ми плачат за јадење. Јас ги тепам и ги бркам од собата на Здравка.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Ќе попрашувам по луѓето, велам, ќе попрашувам по пазарите, по анџиите. ״Најтешко ни е нешто да почнеме“, велеше Лазор Ночески, ״а многу полесно да го завршиме“ , му велам и влегувам во една од собите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Јас излегувам од собата, ги кршам прстите, а пред мене е сѐ темница.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Во дното од собата два прозорци со завеси, меѓу нив огледало украсено со свилена шамија; лево огниште, а горе наоколу завеса, а десно е подреден чеизот од невестата: ковчег со над него поредени килим, постела, јорган и најзгоре перници.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Но тој не доаѓаше од болничката соба, доаѓаше од собата каде што престојуваа докторите. Но, што бара Томо таму?

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во претсобјето пред вратата од собата слушна музика, или му се причини, не беше сосема сигурен од каде доаѓа звукот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Рушејќи сѐ пред себе, низ мракот на голите очи и запалените ламби истрча од собата.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Неколку мига, колку што на мајката ѝ беа потребни за да ја покрие голотијата, пред да излета од собата, беа доволни Луција да побегне.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Не миејќи се, се соблече и се искраде од собата во која среќните љубовници спиеја со залепени грбови.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

А таа го препрочитуваше и препрочитуваше писмото од Петар со часови не излегувајќи од собата.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

10 Некој тропна на вратата од собата на Томаица. Томето скокна да отвори, веќе неколку дена чекаше абер од Петар.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

„Да, да, и јас ќе пијам со тебе. Ајде“ со тивок глас рече Атина и излезе од собата.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Се изгуби позади бордо завесата на крајот од собата.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Наеднаш се слушна силно трчање по скалите нагоре и вратата од собата се отвори со трескот силен како експлозија: „Кој е тој Петар???

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Не ја слушав. Сѐ уште стоев отпростум на средината од собата.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Со благо склопени дланки, кренати во височина на градите, бев свртен кон прозорецот на кој се насетуваа првите знаци на зазорувањето.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Но, од собите и до доцна навечер и ноќе се ширеа мириси на пот и парфеми, на пијалаци и сперма, се слушаа крикови на сласт, офкања и плачења.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Без да проговори, или на кој било начин да поздрави, Мартин излезе од собата, затворајќи ја тивко вратата зад себе.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

На спротивниот крај од собата, О'Брајан седеше покрај една работна маса со зелено засенчена ламба и со по еден куп хартија лево и десно од него.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ништо не недостасуваше од собата, освен мајка му и сестра му.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Му реков да ме остави, дека го молам да излезе од собата и да ме остави.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Музичарите го следеле од соба во соба, и секаде се барало од Бах да ги испробува пијаната и да свири композиции со импровизации.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Околу масата стоеја наредени столчиња, на средето од собата се наоѓаше црниот стол на кој седеа обвинетите, а крај ѕидиштата миндери за мезличарите и други пријатели или службени лица.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Подготвен како на сцена, кога се кажува главната реченица на епилогот на драмата, под прозорецот од собата во која спиевме, гласно извика: – Станете, јунаци! Ви стигна пакетот од Италија!

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Еден ден неможејќи да го слуша плачењето на татка си, зеде ракија кришум од мајка си, ја потпре дрвената скала на ѕидот од куќата однадвор и се искачи до прозорецот и му го протна шишето низ решетките што ги ставија на прозорецот за да не може да излезе од собата.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Откако тивко го затвори прозорецот, Мајка невидено се искраде од собата.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Неочекуваното исчезнување на нашите гласови од собата ни помогна да го слушнеме плачот на Самоников.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Тоа се случи во деновите кога зимата почнавме да ја бркаме од собите.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Еднаш, кога беше ти уште малечок, татко ти ја крена на раце печката и ја изнесе од собата во тремот.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Го знаете она доба, кога место зимата, во нашите соби, и тоа без посебно најавување, влегува пролетта.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Неисчешлан, со неизмиени заби и облечен во стари зелени тренерки, ги грабна кесите што се прелеваа од корупки јајца и мирисаа на паштета, ја отвори вратата и симнувајќи се по скалите ја здогледа неа.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Истрчав од собата колку да избегам оттаму, но и да си ги земам влечките за да не си ги наквасам нозете.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Потоа ми кажува дека утре ќе му го извадат завојот и ќе си оди од болница.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Така шлапкајќи со влечките низ ходникот, првпат го здогледав Дејан како излегува од собата во која го донесоа онесвестен претходната вечер и без да го погледнам убаво, со наведната глава протрчав низ ходникот за да не ме види таква грозна.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Мангалот на средината од собата е згаснат и запретан во пепел.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

— Четвјортое: од собите се исфрлаат кантите за измет.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Пред отворената врата од собата постојано ми се пресенуваат носилки со нови раненици.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

На прозорецот од собата слета бела птица која од некаде му се чинеше позната.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

(Соња стои. Борис го изведува Матеј од собата. Матеј е окапан, рацете му се слободни. Пауза.)