Зеде од свеќите што гореа во свеќникот, ги здружи за посилно да светат и одеше од фреска на фреска.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Во миг исчезна од фреската и се стори покрај мене, отелотворен во својата човечка лика, со сета висина и ширина, со мијачки бечви и со мијачка наметка; ме гледаше кротко, милосливо.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Мажите беа средни по раст, витки, цврсти и не многу зборливи, жените пак, дотерани во свила и кадифе, со високи и натаврени шапки на главите, прилегаа на светиците и болјарките од фреските и иконите во црквите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
За него старите велеа дека било остаток од некогашната црквичка, божем чадот бил направен од свеќите што ги палеле во црквичката предците на денешниве жители на Потковицата, а боите остатоци од фреските насликани во неа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Свети Кузман Слушам липање Стон и плач Тоа од фреската стони Светиот врач.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)