по (предл.) - скала (имн.)

Од страна на директорот се случува дури и класично демонстрирање на насилство.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, тој на неколку пати и физички се пресметува со работниците, а еден негов обид преминува и во екстремно однесување – влече работник за неговите работнички 88 алишта и се обидува да го фрли по скалите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Однадвор пак се чу силно чукање. - Пеки, пеки!45) Сега идам, ефенди! - викаше домаќинот и со брзи чекори слегуваше по скалите.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Проштевајте - почна збунето да се извинува домаќинот и да ги трие рацете...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Откога виде дека нема никој, се искачи горе по скалите и ги спушти чергите на подот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ме видоа како се качувам по скалите да влезам дома и Џорџ ми довикна. „Еј, Симон“, вели, „не роди врбата!“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се симнав по скалите, спуштајќи ги нозете така што да не правам тропот, божем постоеше некој кого би го разбудил и, по патот што нагорнуваше, отидов до местото каде што беше бунарот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Бевме во дворот тргнати да се качиме по скалите нагоре.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кочо го проследи како слезе по скали и надвор загази во калта. Преку пат застана со двајца селани.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќерка му се качува горе по скали, пратена од една сурова волја да исполнува колку бесмислена толку смртоносна задача.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој слезе по скали, полека тргна по калдрмисаната патека, подведен уште повеќе од тежината на куферот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Визбите, внимавајте на визбите! - свикав и летнав по скалите надолу. Резето спука од тресокот на кундаците.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Дури откако влегов во зградата почувствував колку сум истоштен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се качував скала по скала. Посакував да не сретнам никој од возрасните.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не му одговорив. Не се свртев.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога се спушти по скалите на визбата, не сакајќи застенка, нејзиното мајчинско срце ѝ кажуваше дека се случило нешто лошо.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
По некое време по скалите одекнуваат чекори.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Така беше до пред некој месец, кога, качувајќи се по скалата (тоа беше само увертира за мојата точка на трапез со Ина и Светлана), забележав дека ја губам рамнотежата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не му реков ништо. Го погледнав само, и му реков: „Еби се со таа песна“. И потем стрчнав по скалите, надолу, кон дома.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се качував по скалите и не се свртував; слушнав како станува, си го облекува здолништето, потем кошулата без копчиња.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не можев веќе ниту да замислам да се искачам по скалата; за трапезот веќе воопшто и не стануваше збор.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се качував, полека, скала по скала, и кога ќе дојдев до највисоката греда, ја ставав раката над очите и гледав кон креветот, но секогаш скалата божем ќе се занишаше и јас јурнав надолу, од другата страна на скалата; потем повторно се качував, повторно гледав, но повторно нозете ми јурнуваа надолу, и ништо не виѓавав.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А потоа минувам низ тесен темен ходник.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се качувам по скалите. Качувањето трае долго.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Секогаш кога влегувам во просторијата за сослушување иследникот стои пред прозорецот со грб свртен кон вратата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пред летувањето, отромавени, се влечкавме како на нозете да имавме чизми; кога ќе се расипеше лифтот, се качувавме по скалите со мака, тешко дишејќи; зјапавме во отворениот телевизор, голтајќи огромни количества кекс, потоа исцрпени, заспивавме со свртени грбови, веднаш...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ја извадив некако од креветчето и влечејќи ја под мишка трчав со неа пак по скалите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ќе ја фрлев чантата и со трчање ќе слетав назад по скалите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Благодарам за чантата. - Догледање, - реков јас и тргнав полека по скалите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога веќе викнуваше повторно, нема чекање. Трчам по скалите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Јас секое утро се симнував по скалите до излезот од зградата, одев до крајот на улицата, и се враќав дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
При секое излегување одев сѐ подалеку, чекорев без цел, како да минувам низ простор во кој не барам ништо, во кој ништо не ме очекува и ништо не очекувам, простор кој едноставно треба да се помине.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Исчезна како ветрушка по скалите кон манастирскиот двор.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Зацрвенет и насмеан, татко ѝ качуваше картонски пакети по скалите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но, уште не стигнал да погледа, слуша чекори по скалите.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Во непроѕирноста на мракот тој се спушта бргу и сигурно по скалата во потонот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Јурнува надолу по скалите. Го удираат в тил пронизливи пискотници на истанчен женски глас.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Додека се симнувам по скалите од горе надоле слушам шепотење: „Ама ти давам ишарет цело време, не зборувај против партиите, овој градоначалник, оној градоначалник, гарант е од некоја партија.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Вистинска идила, гледана однадвор, е бракот на двајца кои веќе и златна протераа, па таа го носеше истиот бел фустан од она време и на вечерата што децата и внуците им ја приредија во „Воденица“ или „Коленица“, што мене ми асоцира на кланица затоа што тоа ми е повеќе еквивалент на нејзиниот живот, во кој повеќе гипс никој не ставил на себе од неа, а сѐ било закукулено и завиено во магла, а тој бил секогаш изземен од каква било врска со вина за сите нејзини случајни падови по скали во куќа која има само приземје.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Таа се клатеше со колковите по скалите угоре, а тој, натоварен како магаре, тешко дишеше позади неа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И стана да си оди; се симна по скалите и преку дворот излезе низ портата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Го грабнувам детето, Ѕвездана мој, и трчам по скали.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го закрева настрана фустанот и се качува по скалите низ ќепеникот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По едно време, а големо време, ете го пак татко, слегува по скалите во гумното.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па ќе се качам, на прсти, по скалите, ќе застанам пред вратата и ќе го ѕиркам Ѕвездана. Ќе го наслушувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А еве, пак така трчам, не знам дали ќе го познаам, години не сме се виделе, нозе ќе искршам по скали.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ајде, сега делкај, учи се, ми вели и тргнува по скалите, влегува дома. По него влетува и Давиде Недолетниот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Качувајќи се по скалата што водеше кај Петрович, која, треба да се признае, сета беше исполеана со вода, со помии и беше впила мирис на алкохол кој ги разјадува очите и, како што е познато, задолжително го има на сите последни скали на петербуршките куќи,  искачувајќи се по скалите, Акакиј Акакиевич веќе помислуваше на тоа колку ќе му побара Петрович, и во мислите реши да не дава повеќе од две рубли.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш во куќата, како нешто што е неизбежно се знаеше за една тајна: горната одаја, лево откако ќе се искачиш по скалите од дебели дабови штици, беше непристапна - дебели алки, низ нив поцрнет синџир со врзани краеви од тежок старовремски катинар.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Овде, без сомневање, ако треба да се расплеткаат сложените односи во кои беа заплеткани Duchamp и неговото семејство, клучниот настан од биографијата не би била, како што произволно тврдат многумина од неговите биографи, неговата вљубеност во сестрата Suzanne, туку тоа што токму во моментот кога ја започнуваше каријерата, кога и самиот беше на пат да стане сликар, го оневозможија неговите сопствени браќа, кои беа, ако смеам да ја направам таа грда игра со зборови, негови апрови (SES PAIRS); тие свечено дојдоа како гласници, со црни одела и вратоврски и му ставија на знаење дека треба да ја повлече својата слика Акт што се симнува по скали.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Татко успеваше според шумот на чекорите да одреди чии беа, почнувајќи од Мајкините мирни и спокојни чекори, до нашите забрзани и шумни чекори, кога во трк скокнувавме и по две-три скали.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше убаво, радосно расположен, чиниш подлетнуваше кога се искачуваше по скалите, упатен на чардакот каде што го очекуваше Татко со отворените книги за јазиците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
При искачувањето по скалите и чекорењето по душемето се ослободуваа необични звуци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Знам и за кучињата и за кравите, знам зошто вујна понекогаш ме мазни по глава, ми дава лепче со сиренце само за да излезам надвор од куќи; знам и колку го налутува тоа мое влечкање по скали добриот вујко, него место не го земаше чекајќи да излезам од куќи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Наеднаш се слушна силно трчање по скалите нагоре и вратата од собата се отвори со трескот силен како експлозија: „Кој е тој Петар???
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Радосно се симнуваше по скалите пипајќи ги месинганите глави на гелендерот, радосно ги минуваше асфалтните улици вдишувајќи го мирисот на водата од цистерни, којашто бистра се слеваше во светкавата утринска прашина.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Шифрантот Петар Иваз ме чекаше со фасциклата пред кабинетот штом забележа како се качувам по скалите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Штотуку се беше вратил назад на првата глава, кога ги слушна чекорите на Џулија по скалите и стана од фотелјата за да ја пречека.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговиот стан беше седум катови погоре и Винстон, кој беше на триесет и деветгодишна возраст и имаше воспалена проширена вена над десниот глужд, тргна полека по скалите, одморајќи се неколкупати до горе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во тој момент слушна брзи чекори по скалите. Џулија бувна во собата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Брзајќи, за да не си остави време да се исплаши, се симна по скалите и ја пресече тесната уличка. Тоа беше лудост, се разбира.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој се сврте и избега по скалите, додека чоколадата му се лепеше во раката.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се поздрави со г. Черингтон и се спушти сам по скалите, за да не дозволи стариот човек да го види како ја испитува улицата пред да излезе низ вратата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Двајцата покажуваа нешто по должината на брегот, се вртеа повремено кон Тврдината, потоа слегоа по скалите до зајадливите бранчиња на реката што удираа на бетонот, едниот клекна и ја пикна раката во водата, си ја накваси до над глуждот и со дланката си помина по челото.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Полека, наслушнувајќи ги крцкањата, се качив по скалите и влегов во мојата соба.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Кога ќе го фатеше реумата, по скалите од куќата се качуваше и на нозе и на раце, та кога ќе го видеше жена му од Мил, ќе речеше: - Сигурно господ не му ја зема душата сѐ додека не го престори во куче како што му го направил на светецот Кристофор за да го казни за гревовите...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Брзо се искачував по скалите до станот во кој живееше сестра ми со своето семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Понекогаш и во сонот му се причинуваше дека куќата гори, стануваше, излегуваше на чардакот, гледаше во дворот, шмркаше со носот и му се чинеше дека му иде миризба на чад, стрчнуваше по скалите во кералот кај добитокот, проверуваше, гледаше дека нема ништо, и пак се враќаше да спие, но не можеше да спие.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Еј, не се бакнавме! се сети и подзапре дури кај првиот свиок на скалите, ја крена слободната рака во знак на поздрав, испрати еден воздушен бакнеж и исчезна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И додека повторуваше Доцнам, доцнам, а ти ме зазборуваш ја отвори вратата и отрча по скалите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Двајцата потрчаа по скалите, - колку е можно побрзо до топлата печка!
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Се тркала по скалите... Лудата! Кај ли се затрчала?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога се качуваа по скалите, им викна на домашните да извадат видело и да го отпретаат огнот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Внимателно излезе од одајата, слезе по скалите уште повнимателно и низ дворот молкома се приближи до портата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Откога слегоа долу, во станот, Зоки скришум се искрадува пак на таванот и почнува да го гони петелот надолу по скалите.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Петелот првин изгледа зачуден, но потоа како да сфаќа нешто, истрчува и почнува да бега по скалите.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Го бараат Зоки по скалите, пред зградата, на балконот, на долниот кат во станот на неговата пријателка Лидија, а него го нема и го нема.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Се упати кон лифтот, но на вратата стоеше залепен лист: НЕ РАБОТИ. Застенка и тргна надолу по скалите.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ми се јави и рече дека во тестот има највисока... ммм... како се вика?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дури кога братучетка ми со едното ноџе само по чорапче скокна надвор и замавна со раката мачката троа се подисплаши и тромаво се симна по скалите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во Лион живее внук ми и цел ден работиме математика затоа што тој имаше тест.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Таа го држеше клучот и низ дебелите стакла од очилата гледаше да не се сопне по скалите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Неисчешлан, со неизмиени заби и облечен во стари зелени тренерки, ги грабна кесите што се прелеваа од корупки јајца и мирисаа на паштета, ја отвори вратата и симнувајќи се по скалите ја здогледа неа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Прво сонував дека тетка ми пеглала и дека пеглата случајно ѝ паднала врз мојот стомак; јас сум се обидувал да ја кренам, но таа никако не се мрдала и само ме гмечела и ме горела.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Еднаш останав на кафе. Тогаш ве видов и вас. Се качувавте по скали.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Остани со здравје, бабо Крстовице! - викна, слегувајќи по скалите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога се качуваше по скалите, на чардакот кучката и куталето ја довршуваа попарата што ја беше надробила баба од манџата и лебот што не ги изеде даскалот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеш да се симнеш по скалите и да погледнеш низ стаклото, но таму ништо не плива. Таа знае. Два пати се има симнувано.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога нѐ здогледа како задишани, со Бреза в раце, се качуваме по стрмните скали, Тони се исплаши, мислејќи дека нешто сташно се случило. Се стрча по скалите и ја грабна Бреза.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Или немаше да ја чујам како слегува по скали туку ќе чуев само кога вратата ќе крцнеше. Презаспивав.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Понекогаш ми се случуваше да ја чујам како слегува по скалите и како вратата ќе крцне кога ќе влезе во готвачницата каде што спиевме јас и моите двајца помали браќа на постелата зад вратата и дедо ми и баба ми на другата постела, спроти вратата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Лазејќи се искачија по скалата и одозгора го погледнаа војникот што ги спобрка ваму.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се исплашија кога начуја дека по скалите некој се качува. Се чу некоја врева.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Секавично му помина низ главата помислата дека човеков или е влечен по скалите надолу или просто е турнат со што бил докусурен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го турнувам стражарот и по скали трчам горе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го слушам како тропање по скала, газење на глава. Бљад.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме води некоја закриена светлина по скалите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја отворам вратата, а озгора по скалите, слушам тропање: тупу, тупу, нозе ќе искрши некој по басамаците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кантата се плисна на нас и се истркала по скалите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како и да е, продолжував со секојдневните ритуали. Трчање по скали, па пак кафе, потоа до продавница по намирници.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Не е лоша мајка ми – му велам на Игбал, кој ме чека во дворот на куќата, подготвен да полетаме и да ме врати назад во моето детство.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе дојдеш пак, важи? - Важи – ѝ велам и слегувам по скалите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)