До станицата под багремје се туткаа две-три жени со кошници полни кајсии за продавање.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Таа ништо не слуша. Само гледа, како опијанета, во чаршафите под багремите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Белењето е најсилната поезија на нејзината душа!...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Од нив светка, се прелива, дури и црната прав што постојано врне од белата грива на возовите...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таа гледа во тревата под багремите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таа ги мести очилата и право гледа во раззеленетата трева под багремите, над која се просипа златото на сончевите лачи.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ништо друго не ја интересира. Само тревата позлатена од сонцето. Таа ја привлекува...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Под багремите светнаа бели чаршафи.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Светечки бледото лице на старицата се озари од некаква скриена, долго таена радост.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)