Секој проматар, како што од нив бараше Брчалото, мораше својата пластична простирка да ја постели на горната страна крај плетот што ја оградуваше нивата на Митрета Маторицата, така што проматарите да не бидат распласнати кој каде ќе стигне, туку да бидат во еден ред како под конец.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
„Операцијата ја водам јас, момче, а печалбата ја делиме рамно, под конец.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ќе истера така еден ред делкање, па ќе клекне, ќе го замижи едното око, а со другото ќе нишани: дали под конец поминала секирата, дали право ја воделе рацете. Како што треба.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тука, под сенката на врбата чекавме построени како под конец да дојди главната – Маријанти ја викаа – прво за да провери дали рамно сме построени, потоа да ни одржи говор за големите победи на ДАГ.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)