Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Овој пат донесуваме една драма (сценарио?) која покомплексно го претставува творештвото на овој култен човек на кумановскиот и македонски андерграунд.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Иако драмата „Вештерка со избушен јазик“ страда од одредени слабости (малку се повторува, малку драматуршки шлајфува, малку премногу има содомија во недостиг на подлабока фантазија), таа сепак и пред сѐ е една автентична поп-драма, доволно снажна и експресивна за да засени 95% од јаловата македонска книжевна продукција.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тука пред сѐ мислам на правците како: аналитичкиот бихејвиоризам, феноменологијата, лингвистичката филозофија, современите движења во филозофијата на духот, когнитивната филозофија, физикализмот и голем број други правци карактеристични за филозофијата на 20-иот век.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Всушност, најголемиот дел од правците во современата филозофија, кога станува збор за односот меѓу духот и телото, се насочени кон обидите да се реши или делумно надмине проблемот што постои.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Денот „Д“ беше, пред сѐ, за северните републики.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Вистината е, дека јас, всушност, тие денови мислев пред сѐ на Агна.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Што да видиме?“, прашав јас. „Пред сѐ за куќава“, вели тој.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Дури некои промени во звучниот период, што се однесува до филмската техника, може да ги сметаме за грешење во Ворхоловската естетика.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тоа пред сѐ е првиот Ворхолов филм кој во целост е сниман со подвижна камера (ако ги изоставиме ретките зумови и движења во Vinyl и Space); парадоксално, Ворхол којшто упорно ги одбивал предлозите на своите соработници фиксираната камера да ја помести макар за милиметар, тоа обилно го правел во Nedy, кадешто самиот ја врши функцијата снимател.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Допирот во процесот на осознавање почесто делува во соработка со другите сетила, пред сѐ видот, затоа т.н. хаптично осознавање на тродимензионалноста е можно дури и при симулација на виртуелни тела, какви што се холограмите.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Сетилото за допир е прилично материјално, непосредно, исто така е и егзистенцијално сетило кое што има важна когнитивна функција (да споменеме дека детето ја осознава околината токму со допирање на предметите), но очигледно сè уште нема референт што одговара, значи предмет што би можел да се конструира во повисоко теоретско ниво на сетилното.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Механичкиот балет на сликарот Fernand Leger беше инспириран пред сѐ од едноставните машини, оние на Epstein и Gremillon.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Пророк, тоа пред сѐ е општествена улога!

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Максимилијан Мертен помислува, дали тоа Мајснер, неговото второ јас, сега одново го сонува него.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во таков еден будоар и со тие мисли сега се буди Максимилијан Мертен исполнет од инфантилниот сон и од страста излеана минатата ноќ и забележува дека нема мамурлак, само потешко будење, што сѐ заедно го припишува на мерката со која го пиеше екстравагантниот алкохол што тука, инаку се точи без ограничување и пред сѐ на исцеденоста од љубовната игра што толку благотворно го замори.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во однос на идеолошките премиси на НОД Мекдоналд ќе истакне дека тоа “во својата основа пред сѐ е национално, а како второ комунистичко движење.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Но за среќа не е така. Моите политички убедувања се пред сѐ медитативни, или ако ви е помило - воајерски.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Ние испитуваме дали овие организми им соодветствуваат на сите биолошки закони, пред сѐ оние на Мендел, а настанатите форми ги подвргнуваме на Дарвиновата морфогенеза, значи ги пуштаме да се развиваат.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

За момент - и следејќи ја логиката на јавен собир и потребата од понепосредна „легитимизација“, но пред сѐ држејќи се до „трамбулинскиот начин на мислење“ кадешто секоја претходна мисла се одбива од претходната според принципот на трамбулина, „настојувајќи да биде во ортогонална проекција во однос на претходната мисла“ - дополнително ќе се „идентифицирам“ како уредник на списанието за ширење на децентралистичка култура (и за сурфирање по рабови), Маргина, и како човек од списанието за стрип, Лифт.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Тој сметаше дека многу повеќе, се исплатува садењето компири, одгледувањето овошје, пред сѐ сливи, од кои во овој крај правеа надалеку позната ракија, што во секое време и секаде може да се продаде.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Свесен беше дека со тоа, а и со своето упорно практикување на новите пристапи во дијагностичката и тераписката практика сѐ повеќе се оддалечува од своите колеги, а пред сѐ од својот шеф, кои сите заедно не само што се каеја дарувајќи го со незаслужени титули и на тој начин го изедначиле да им биде (пак незаслужено) рамноправен, туку и сѐ погласно се обидуваа да го дискредитираат во лекарските кругови и да го прикажат како шарлатан од најдолен тип, кој со вербална вештина се претставува за она што не е.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

На лицето кое се решило на преживување пред сѐ му се потребни лични документи. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 173

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Во главата VII насловена како „Мобилност на вработените во јавниот сектор”, мобилноста не е усогласена врз основа на конкретно дефинирани критериуми пред сѐ во насока на утврдување на групи на нивоа кои треба да бидат еднакви во јавниот сектор.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

149 Сепак, за уставната тужба да не остане само декларативна заложба, уште пред таа да се воведе ќе мора да се извршат одредени промени пред сѐ во внатрешно-организациониот начин на функционирање на Уставниот суд, односно зголемување на ресурсите и капацитетите поради зголемената активност која неминовно ќе настане, па затоа можеби од аспект на ефикасноста во заштитата на правата и слободите на граѓаните би било подобро сегашниот состав на Судот, во иднина, да биде проширен.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Пред сѐ, да повторам, се покажа дека црните луѓе се луѓе како и сите други луѓе.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

-На сите други учесници, мислам пред сѐ на моите врсници што ме исмејуваа, она што се случуваше веројатно им наликувало на скеч или на хумореска во која, за жал, јас бев исмејуваниот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Интересен случај - не пропушти да прокоментира.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не сум сигурен со каква цел но иследникот повеќепати побара да ги повторам имињата на децата што ме исмејувале. (Се разбира сега веќе не стоеше кај прозорецот туку повторно се беше вратил кај бирото и сите имиња што ќе ги спомнев грижливо ги запишуваше).

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Требаше пред сѐ да ја измијам, облечам и нахранам Ели, а тоа не беше лесна работа. Таа разгаленка ми правеше многу незгоди.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Вистината пред сѐ, оти тој беше длабоко убеден дека кога ќе се разбере вистината, кога ќе се сфати дека тој не ја предизвика и не ја започна оваа војна, кога светот ќе успее да види низ лагите со кои го беа обвиле луѓето каков што беше неговиот пријател, таа вистина ќе го ослободи и него.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Пред сѐ - таа жена има сосема нездраво... минато. Потекнува од фамилија на наши политички непријатели - комунисти?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Рада по две недели се прибра дома. Расположена и ведра пред сѐ заради успешното расчистување на испитите во првата година.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Да обрнеме внимание, сега, дека Duchamp-овиот портрет на налепницата од шишенцето за Belle Haleine, Eau de Voilette, ја прикажува пред сѐ неговата глава, и дека односот помеѓу зборовите „глава“ и „сад“ може да се согледа како во светлината на етимолошката анализа, така и во алхемиската традиција.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Со германскиот романтизам тоа се извртува: како повластени чувари на Volksgeist-от, правниците и писателите ги побиваат пред сѐ идеите за универзалниот разум или идеалниот закон.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

За да можеме да го разбереме полното значење на овој вториов псевдоним создаден 1992, две години по Rrose Selavy, мораме да им посветиме внимание на значењата на зборот Marchand (трговец) и Sel (сол).

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Пред сѐ, Sel е хомоним со scel (жиг, потпис), а 1922 Duchamp веќе неколку години се беше занимавал со редимејдите.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Невестата е изедначена со темјанушката, која, пак, од своја страна, изедначена со Ергенот го симболизира андрогинството. Невестата и Ергенот пак се едно.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

1. Пред сѐ, евидентни се циркуларните импликации на овој модел.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

А пред сѐ, малата продукција. Малку почнати дела, уште помалку реализирани.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Камилски овие мисли ги сподели со Татко, кого го сметаше за покомпетентен од себе: Османската цивилизација мошне брзо ќе завладее во светот, но врз нови цивилизациски вредности, различни од андалузиската исламска цивилизација, пред сѐ мотивирана од военоосвојувачки цели. Но тоа е долга историја...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Камилски не беше целосно задоволен од одговорот, ја продолжи својата мисла како можен предизвик за Татко: Врз осумвековната мистерија на исламскиот андалузиски период се надоврзуваат митските шест века на османската цивилизација.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Со сета предност и сиот баласт на своите млади и непрегорени години, Живко Чинго се вредува во нашата книжевност како еден од ретките (и: дали - последните?) писатели идеалисти, ако тој збор пред сѐ, го сфатиме како антитеза на инертната, бескрвна, апатична незаинтересирана и апстрактна симболика на рамнодушните.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Пред сѐ, тука е проблесокот на спомените од детството.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Метафорична поезија создава ненаметлив свет од естетика, што како своевидна опсервација на животот, ги ослободува страста, емотивноста, луцидноста и пред сѐ искуството.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Томето ја ценеше Атина пред сѐ како одличен професионалец односно како поискусна шивачка која беше ангажирана од страна на организаторите да работи на главните модели заедно со главниот асистент на Перуниќ.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Меѓу другото и затоа што цивилизациски и културно (и психолошки!) демократски ориентирани кадри ние речиси и немаме; идеолошки неконтаминираните стручњаци што можеа да станат потпорни столбови на еден нов демократски (децентралистички!) државен концепт во голема мера избегаа (и сѐ уште бегаат!) вон земјава, оставајќи им на старите моќни патријархалци да го поделат тој беден колач (и онака речиси изгрицкан, она што фактички имаме се долгови!) главно меѓу оние што тие ги избрале за наследници, и тоа според добро познатите критериуми на тн. негативна селекција што подразбира послушност, пред сѐ, а потоа и непотизам, корупција итн.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Тука доаѓаме до централната тајна. Како што видовме, мистиката на Партијата, и пред сѐ на Внатрешната партија, зависи од двомислата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Нив, изгледа, значеше Партијата и пред сѐ Внатрешната партија, за која таа зборуваше со отворена, потсмешлива омраза што го обеспокојуваше Винстон, иако знаеше дека тука се безбедни, ако воопшто некаде можеа да бидат безбедни.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

2. Работно време а) Со носењето на ЗРО (1993) полното работното време од претходните 42 се скрати на вкупно 40 работни часа седмично (чл. 30, ЗРО/93); а дојде до намалување на минимум 30 часа, наместо поранешните 32, кај работното време на работниците кои работат на особено тешки, напорни и штетни по здравјето работи (чл. 32, ЗРО/93); б) ЗРО (1993) воведе промени и кај постоечката листа на т.н. особено тешки работи: од една страна, од оваа листа беше изоставена работата во атмосфера загадена со отровни гасови и отровен прав; а, од друга страна, оваа листа беше дополнета со неколку нови „тешки работи“, пред сѐ од областа на културата – како, на пример: балетски 16. Како, на пример, во: глава IV.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Со ова, практично се допушти, пред сѐ од страна на државните органи, морално недопустливо, да се утврдуваат паузи при работа со странки, што е редок компаративен случај – бидејќи не е целисходно вработените во државната администрација да одат на пауза „сите заедно“, туку така што барем еден од нив ќе остане да работи на шалтер или во отворена канцеларија за прием на граѓани, а своето право на пауза ќе го оствари порано или, пак, подоцна од другите свои колеги; б) симптоматично е тоа што со новиот ЗРО (2005) се избриша експлицитната превентивна одредба, којашто предвидуваше дека работникот не може да се откаже од правото на платен дневен, неделен и годишен одмор, ниту тоа право може да му се ускрати (чл. 51, ЗРО/03 – Пречистен текст).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Пред сѐ заради тоа што не ни е среден односот.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Пред сѐ, во Германија не победи револуцијата, туку, особено во рамките на пруското кралство со апсолутистичкиот монарх на чело – феудалната класа сѐ уште имаше значително привилегирана положба, а младата германска граѓанска класа си беше извојувала далеку помалку одошто онаа во Франција.

„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)

И новото изедначување на правата на животните и луѓето, на кое инсистира длабинската екологија, треба пред сѐ да го менува статусот на животните како сопственост, така што животните да не се штитат поради интересите на луѓето туку поради своите сопствени интереси и инхерентните вредности.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

А пред сѐ изгледа и од корисноста на својот храбар зафат, на есента да ѝ подари доволно жолтило.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

И добро е да е така: кога во едно тело ќе се зберат две радости.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Тоа ни го тврди и верата: мажачката била пред сѐ тоа: соединување на двајцата или на двете тела во едно.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Пред сѐ отвореното, наметливо и дрско однесување на натрапничкава.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Потоа фактот дека Рајна е жена на пријател; добро, ако не на пријател тогаш барем на близок човек на семејството; и трето, она најважното: Ролан беше припадник на една група луѓе што беше прилично меѓусебно поврзана а средбите помеѓу овие луѓе беа многу чести.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Таквиот предлог според нив "може да биде поздравен од Бугарија како краен договор за нејзините претензии кон негрчка Македонија.