со (предл.) - таков (зам.)

И сето тоа со такви поединости дека, на пример, Ризван-бег од Ресна имал мала лузна под левата слепоочница, што мене ме здрви, потоа дека Беадин-паша од Солун имал дебела долна буза, дека на вториот ден од Негушкото востание не заврнало, како што се тврди, туку само заросило, што не е исто, и така натаму.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сега, меѓутоа, самиот требаше да се откажам од пеналите: не можев да примам на себе одговорност да шутирам со такви чевли.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Не си прав — му одговори Толе. — Луѓето со таква сила и здравје не треба да го ведат својот јак грб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Татко добро знаеше дека, и да сакаше некогаш да стане партиец, не ќе можеше, свесен засекогаш дека неговото судење на другите може лесно да стане и негово судење. Со такви мисли влегуваше во Судот...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Перформансот се претвори во оргијастичко прскање поликолор со таков спонтанитет и енергија што зачудената од почеток публика брзо се ослободи од првобитната фрустрација и влезе во таква екстатичност што сето тоа почна да наликува на некаков Вуду ритуал.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Меѓутоа, на лаичката публика што не располагаше со такви сонди за да продре толку длабоко во историјата на уметноста, ѝ остануваше или со бегол па и презрив поглед да помине преку мачканиците на платната или да се препушти на начудувањето пред ѓаволското оро од богатство до експлозија на бои, во кои можеше да си замисли или препознае што сака: расцветан трн, изгниен чинар, скршена играчка, дел од човечки лик со око во уплав.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Со такви гајдаџии и опиноци не се оди во номадизам; светот не се интересира за нив освен како за последни примероци на руралното.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Додека одев кон своето место, го уловив погледот на Луција: таа насетуваше некаква крупна промена кај мене, оти никогаш порано јас немав задоцнето, ниту пак разговарав со таков циничен, препотентен тон со некој наставник; ме гледаше од ниско, и јас знаев дека меѓу нас е готово, дека мојот циркус е посилен од нејзината Партија; од друга страна, покрај неиздржливата болка дека ја губам, дека поминувам во еден друг свет, дека се реинкарнирам уште при живот, чувствував една неподнослива леснотија на постоењето, една слобода која ме опиваше: јас го имав, наспроти овој дисциплиниран клас, мојот циркус, и мојата Ина, со која за една ноќ бев полбизок одошто со Луција за четири години.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А јазикот мој не за собитија, туку за сказанија беше надарен и со таков мед беше орвоухранет.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се смееше мојот Човек, довикуваше, а знаев дека срцето му плаче.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со таквите крпчиња ни рацете нема да можеш да си ги избришеш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Кога ќе ти затребам ти само викни Ведране!“ ми довикуваше тој со таков глас како да се нашол наеднаш во далечните далечини.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И самата не знам како се случи тоа, но набрзо по овој наш разговор се заварив себеси како си го поставувам токму тоа прашање „Каде е сега мојот Ведран?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сухов однекаде ви доаѓа од зад грб и ви зборува со таков тон како да ви прави услуга: -Овде почива правот на Михаил Матвеевич Херасков, угледен поет од епохата на дворските преврати...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На пример, вие сте застанале крај гробот на некоја исчезната позната личност, за која некогаш нешто сте читале, но токму што - тишина; вие стоите, слушате како над главата ви воздивнуваат темните крошни, како вознемирено гака јато врани и едновремено се потсеќате - тоа и е моментот за изненадување.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Со таквите клетви и зборови немој да мамиш!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
И со таков призвук на смешка заврши неговиот допис.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Замислете ако Ели чинијчето со јадењето ми го превртеше на светнатиот чист паркет, кој мама со таква грижа го правеше лимонов и сјајен!
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Не разбирам што точно сакаш да кажеш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Немаш страв. Ти своето мислење за непостоењето на бесмртноста го кажуваш со таква рамнодушност, како да си потполно уверен во својата бесмртност.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Трчаше бикот кон кожарата и со таква сила удир со роговите во ѕидот што тој пукна и се свалка пред нозете, како да не беше од камен ѕидан и со години печен, туку како да е детска реденица, лефтерна сувоѕидица.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Може да се најдат и луѓе што ќе речат оти треба да се мавнат од овој свет лицата со такви мисли.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во луѓето со такви убедувања, како и сите Македонци незадоволни од пропагандите ќе биде во прво време силата на новото течење. Но така ќе биде само во почетокот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Исто така мнозина ќе забележат оти малите држави се однесуваат со таква недоверба кон улогата на Бугарија во Македонија како што се однесуваа големите сили кон улогата на Русија во бугарското ослободување.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јас ќе си дозволам да не се согласам со такво длабоко политичко „далековидување”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Зашто само со такво сознание можеш да се спасиш од она што му се случило на Форест Гамп - да те лансираат во вселената заедно со жена - типична феминистка и женски мајмун-орангутан како необични примероци на човековиот род од планетата Земја.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Е, со таквиот изум би ја покриле Европа и она што не можеме ние да го видиме, се разбира дека не ќе може да нѐ види и тоа нас.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Станав и јас, со задоцнување сокривајќи ја Мечкојадовата шарена торба зад грб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се обидел да се исповеда пред челникот Онисифор Проказник, бил срамежлив и безгрешен, можеби нешто од долгиот живот и присокрил пред помлад сведок и исповедник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш дошол Онисифор Мечкојад со таква оѕвереност на челуста што дури и дрвјата затрепериле околу него. Смеењето ослабнало, кикотливците молкнале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И отишол со таков чекор како да ќе стапи во непомирлива војна со сите сомневања што со змиска мрзливост се влечеле околу живите и им розгале на соништата отров од кој и срцето се скаменувало. Секако.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Самиот долго верувал дека ги знае сите тајни на човечката историја и со таков глас цимолел нешто за вториот живот што Онисифоровото срце пребрзо зачукало, застанало за миг исплашено, пак почнало со удари да ги брои миговите на човековиот век.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој извади од џеб зрна суво грозје и ми ги подаде на дланка но со таква бавност како да сум птица што може да му избега и да го остави бескрајно молчалив и осамен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Можам, можам, не грижи се. Кога ќе легнеш, ќе видиш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад него се влечело рапаво, пискаво, гровтаво и секакво кикотење и го сопнувало, чиниш ќе се заниша побелен и ќе падне.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ИВАН: Тоа дека нема смисла на тој начин и со таков јазик да се говори за луѓето...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Марино е само еден од можните примери, избран само поради потполноста на тој амурозен кабинет на чудесија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Литературата од времето на Шекспир е преполна со такви, би рекле халуцинаторни теми, врзани за сексуалноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Со такво чувство броејќи ги скалите до тринаесеттиот кат, Томо стигна до собата 1303, до љубовното гнездо, кое заедно го делеше со Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Со такви неизбистрени мисли Рада се врати во топлиот салон кај Јана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Соочена со такви мрачни мисли мрзоволно го извлече ранецот од автобусот кој веќе беше пристигнал во дворот на Економското училиште.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И добиваш желба да те даруваат твоите деца со такво чудо со проѕирен поглед.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Е, носот му беше малку прчест, а сум чула дека луѓе со таков нос се малку лоши, наврапити, живци.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што можеш со такви луѓе да правиш?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Нема врска, група од таков тип и со таква концепција е осудена на пропаст.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Полн со такви мисли, опремен со зелени очила, едно утро, божем случајно, наминав до куќата на министерот Д.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сепак беше бедно да ги лажам луѓето со таков маркетинг.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
На обајцата им беше јасно дека ова требаше да биде, всушност, последната меѓусебна сесија за конечно справување со балканските (без)опасни турцизми, пред да ја состават конечната листа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со таква задача беше задолжен и Камилски, којшто овие зборови требаше да ги извлече од областа на архитектурата, урбанизмот, трговијата и занаетите, земјоделската терминологија, алатите, парите, мерките.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Рече: - Леме, сине! Леме внученце, не ти велам збогум, не бил јас Иле Костадиноски ако не те вратам од тоа проклето место, - тоа го рече со таков глас што можеа да го чујат дури и тие што беа крај реката, како да сакаше тоа сите да го чујат.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Им го остави и грипот, ама на младичот и еден несфатлив немир што тој не се обидуваше да си го објасни, бидејќи треската го зафати со таква силина што веднаш го кутна в постела.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Пред заспивање чекаше да се огласи и јатси намази и дури тогаш заспиваше и самиот, и ова му стануваше, без да мисли, некој нов ред за денот и редот во куќата, и зашто со таквите знаења некако се извишуваше над сите неуки, а најмногу над Тодора која спиеше покрај него, гровната како насукана гемија.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
26. ГЛЕДАЈ ДА ТИ БААМ, МИЖИ ДА ТЕ ЛАЖАМ - со таква крпа на очи кој светот го лови?
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
11. ГО ДУПИШ СО ОСТЕН, А ТОЈ ВЕЛИ ТРН МИ ВАДИШ - каде ли се сѐ зачекорува со таква здрава нога?
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Не треба да се претерува со такви нешта, зашто има опасност да почне да не разликува сон од јаве... да ги меша...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
– Не бери гајле, Мусо-ага, не бери, само вие добро спремете јатаганите и кога ќе наредам јас, удрете – го тешеше кадијата, одејќи по него со беговите. Со таков разговор се појави колоната на Чашка над самото Чаништа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Та сега нас ќе не сајдиса и помин со таква ќе се помине. Токо, ка да си правиме сеир со умот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нем е, а говори, се вџашија, Допрашаа: „Кажи ни кој си ти, Кој со таква благодат те надари, Слеп да гледаш, нема да говориш?“ „Избран е!“ Небото им одговори.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Не стануваа веќе рано и не гледаа на работата со таква волја како порано; добитокот не го војвеа, ниту се грижеа многу за него, туку, како тој да им беше виновен: го тепаа, го колеа, го јадеа.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Бесмислен вкус.“ „Што тоа? “ праша. „Ликеров. Со таков пијалок не се враќа славата на Цезар. Чао.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Како што и можело да се очекува, инсектите не биле одушевени со таквите одлуки и ретко се преселувале на пропишаните места.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Со таков занес и шумен подем беше закитен градот кога во нашиот двор во свечена воена униформа се појави другарот Ѓорѓи Смокот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А руменото Розе божем беше загледана во неговата приказна со таква незаинтересираност и со таков парчосан поглед, што Раде и вистински поверува дека таа ништо не разбра.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Да го земеме, на пример, студентот по медицина кој од колеџот минува на медицинскиот факултет.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Доста време поминав со потполно скршени, луди луѓе, и дефинитивно сметам дека е потребно во срж да се измени почетното образование и подготовката на професионалците што работат со таквите луѓе.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Луман пак, неколку пати прости и повеќе пати рече дека ќе почека, но кога виде дека Бошко зачестува со такви молби, еден ден го пресече: - Не чекам јас . . .
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Што добиваме со таквото наше однесување?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Од болка во душата ќе се спасиме само ако заборавиме, ќе се спасиме само ако разбереме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И јас со таков сензибилитет ги интерпретирам своите внатрешни гласови.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Стопати ти напишав и толку пати се избришав, но тоа беше вентил за мојата душа, исполнета со таква тешка, смртна тага која трае и се прелева од една во друга форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
-„Зошто Јас, зошто боли толку многу, зошто секој збор ме повредува, зошто секоја насмевка ми е толку туѓа, зошто е толку тешко да заборавам?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Е, сега ќе ви кажам како се однесуеле о Русија црвените комесари со такви контри.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ама имашлии луѓе!!! Нема што! Јок, јас со такви не се дружам...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Со такви мисли, невесел, Мече се ближеше до реката.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Светлокосиот зачудено го изгледа, одмерувајќи го од глава до петици со таков поглед како да сакаше да каже: откај накај си способен ти за таа работа!
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Луѓето со такви претерани, нереални, опасни желби мнозина ги одбегнуваат, ги нејќат за другари, за пријатели, за соседи.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Во својата средина, на улиците, в училиште вие се среќавате со такви галеничиња.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Кај да те познавам, вели, со таква глава?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)