со (предл.) - бастун (имн.)

Санџак-бегот ја присобра со бастунот книгата што му лежеше на миндерот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Со бастун во десната рака, а пелерина или мантил во левата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Но тој не стигнал ни да зине, кога таа удрила со бастунот по масата: - Слушајте, началниче, му викнала со страшен глас, - ако не го отпуштите веднаш оној некадарник, ќе летате и вие одовде...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- А, кога ќе остари, ќе види тој, нема да му помагам, нека се мачи сам со бастун во раката.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ништо не се слуша, само тие потврдуваат нешто со главите како што дава старата такт со бастунот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А народ: мажи, жени, деца, млади невести, подгрбавени бабички, старци со бастуни - пак ја посетуваат црквата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Му ја треснала вратата и излегла заканувајќи му се со бастунот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Првите неколку вечери ја праќаше ќерка си да ги кани, а кога тие посети станаа обичај, тој само ќе стропаше со бастунот во штиците од таванот, а нивното сопче беше над самата визба и тоа им стана знак за слегување.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
До автомобилот, кој „пасент“ влегол меѓу две столпчиња, на стол седи стар дедо, вооружен со бастун и - ми го чува.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)