Настрана патриотскиот фолклор во кој врз географските карти на Франција истокот се прекрива со црнина, настрана децата што на бадник учат да пеат O, Tannenbaum! во слава на малите Алзашани, настрана школските одреди кои, со бајонети на пушките и со главите покриени со беретки со црвена туфна, дефилираат извикувајќи: „Алзас и Лорена ни ги земавте / но срцето нема да ни го грабнете“ - од тој пограничен сукоб избива еден вистински филозофски спор што останува со најголем значај.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тука стоеше живиот ѕид од војници со бајонети.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Војниците ги симнаа кантите со бензин од камионите и јурнаа по куќите да ги штркаат: пламенот вивна и луѓето почнаа да лелекаат, да се раздвижуваат, да напинаат да го скинат обрачот, но војниците со бајонетите и кундаците ги натискаа еден во друг.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Војникот ја крена со една рака пушката со бајонетот, а со другата смирено ја погали ќеркичката Јета по косата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Не мина ни час. Просторот се ослободи од военото и полициско присуство, од транспортерите, тешкото наоружување. Како да не случило ништо.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Мигум ги снема и војниците и полицајците со пушките со бајонетите и калашниковите.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Гзиме рефлексно појде кон ќеркичката Јета. Да ја повлече кон себе, да се смири.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Додека Раиз ме информираше за настанатата ситуација, ќеркичката Јета се беше оттргнала од неговата рака и се беше доближила до војникот со бајонет на пушката.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Само разнобојното цветје го чуваше стариот ред и спокој. Гордоста на Раиз.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)