со (предл.) - болка (имн.)

Ова болеше со бол непознат за моите граници во кои можев да го контролирам.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Мене ме донесе, тоа чудо од далеку, а тебе те прибраа турците во залог, те тераа како стока со камшик па те дотераа право пред мене. - објаснуваше Трајанка. – Но секое раѓање било болно, велат старите, еве гледаш како нашата љубов се роди со болка.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Времето помага само да научиме да излеземе накрај со болката. Со загубата. Со празнината.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Украдено виножито, украден сон не се враќа, изгубена надеж, украдено време, скршено срце, со солзи, со болка, со камати се плаќа.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Знам, о роде, ќе дочекаш слава, може и ек од судбата лош, може со болка да преклониш глава, да скриеш срце од дигнат нож.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
Та тажен ли е живот клет; од денес полн со болки, низа крвава тој ќе е од солзи, преполн маки сет.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Сето тоа Еразмо го прими со болка која што ни самиот не беше во состојба да си ја олесни.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Подбивниот, избрчкан глас на Сириецот грубо го влече кон студената пареа на крајбрежјето, скоро со болка ја сече мирната поврвнина на идеализираната визија: - Оној што го имаше каменот пред мене ја матеше мудроста со безумност.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тага ѝ зрачи од очите, образите ѝ се покриени со болка. Жали. Некој од најблиските ѝ го нема.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Го обземало несовладливо трепетење, го присилувало со болка да го надраснува оној златен и зелен жабурник, она море со мртви води, поинакви од оние што ги гледал кога по казна го воделе во солунската кула и кога го враќале од тој гроб од чии окови не се спасувал ни еден на десет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Мечкојад во тие мигови чувствувал дека нешто однатре го присилува да се исповеда некому, да бара воздишка на разбирање и збор што ќе го утеши здрвен и со болка во петиците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Гледал ту во еден ту во друг како низ чадлив превез.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Видовитиот, некогаш Дмитариноарие, подоцна Дмитар-Пејко, припокриен со запалени гранки без пресметаност на ќумурџиско умеење, се спровирал од својот гроб во шурки чад, патувал невидлив и се враќал со свиркањето на ветрот барајќи ѝ ја трагата на дружината и наоѓајќи ја само ноќе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
(Пие. Откако ќе сврши со пиењето, запева, тешко, со болка, пијано: „Како ќе ја минам мајко, Таа река Вардар, Матна и крвава...“
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Обично докторите ретко сочувствуваат со болките на пациентите, но Виктор чиниш како да ја делеше болката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Со болка до мозок Томо продолжи: - Оправдувањата и правдањата остави ги за некое друго подобро време, кога ќе имаш подобри одговори. Во овој миг тешко ќе ги добијам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Цела недела северникот ги даваше своите благодети. Во каушите сѐ почесто се носеше витката мелодија на ориенталните песни, полни со болка и копнеж.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Будењето идеше бавно, со болка во слепоочниците и некое блуткаво чувство.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А мене срцето само ми се полни со болки, со чемери.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги гледав како постепено пропаѓаат, како цимолат, ползат, липаат - и на крајот тоа не беше со болка или со страв, туку само со трпение.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- ПРОСТИ ИМ, ОЧЕ, НЕ ЗНААТ ШТО ПРАВАТ! - воздивнал ХРИСТОС - СИН БОЖЈИ - ама ЧОВЕК и со болки ЧОВЕЧКИ... ********
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Овие два облика на дистанца, временска и просторна, како да ми беа вистински неопходни, особено со шармот и со расцутот на провансалската природа, да се вратам во далечните спомени кои, како грутка исполнета со болка, беа задржани во душата, особено да се сетам на моето неславно враќање, во пролетта 1979, кога во родната Албанија се славеше стогодишнината од раѓањето на Сталин.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој со болка во влажните дланки и колениците се исправи од калдрмата, и потрча не сфаќајки уште дека не е ранет и дека само се лизнал.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Колку тешко се наоѓаат вистински зборови кога си во дијалог со болката и со нејзините резони. – Станува збор за такви околности кога ни се чини дека секој може да згреши - реков.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Стоевме на нозе и викавме, викавме, мавтавме со раце, викавме до зарипнување: Мамооо!!! Мамоо!!...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Имиња, имиња, имиња. Извикувани со плач, со љубов, со надеж, со болка, со топлина и со солзи во очите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Два најниски акорда на темната клавијатура на облаците се судрија Два погледа под искрите нивни се зачудија Четири бели раце низ темнината на дождот вознемирен се побараа Се доближија се најдоа со болката со смеата со занесеноста стара...
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Со солзи и со болка ти си обуен и облечен, ти, ти кучешки измету, така да знаеш... - Добро де, ќе знам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Овде се родени, овде ќе живеат со тело и душа, па дури и со болка.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Досегашното искуство покажува дека припадниците на видовите повеќе се склони да страдаат, бидејќи злото носи страдање, отколку да ги отфрлат формите на кои се навикнати.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Генетската мудрост сугерира дека социјалните структури, долго градени, нема да бидат отфрлени заради неважни причини и минливи цели. Екстазата на мутацијата е балансирана со болката.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа знае дека Пелагија со болка се разбудува на тој ден, постојано како да ѝ е лута на Богородица, ама нели си простија една со друга кога прв пат ја однесе в црква?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Со целата душа и целото срце ја почувствував радоста на мајка Роса, ама во исто време годините што останаа зад мене ме наполнија со болка!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Апостол Макаровски ќе се поднагали сосила и некои црвени облачиња ќе почнат да му врват преку лицето, насадено со болка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)