со (предл.) - иронија (имн.)

Е, море, е? Колку сака до војводи!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Војводите! — со иронија го произнесе Толе звучното име — војводи!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Знам многу арно оти мнозина со иронија ќе се однесат кон моите надежи за европски реформи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Белким нема и мојот гроб што го спремив да остане празен?“, реков со иронија јас.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И, бидејќи ич, ама ич не ја сакаа дека беше Македонка, уште на погребот со иронија ѝ рекоа: „Ајде да видиме колку долго ќе бидеш богата вдовица“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Ми се чини твоето почитување не му попречило да те нагмечи во буваров, - со иронија рече Глигор.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
АНТИЦА: (со иронија). За тоа има многу чест. Јас не сум го знаела.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Седум тажни денови кои јас можев и морав да ги одработам само со иронија.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)