со (предл.) - море (имн.)

Познато е дека Истанбул е милионски град, со вонредно живописна панорама, со море кое завлегло во неговите пазуви, што широки и тесни улички и сокаци со мермерни куќи и облакодери и со дрвени куќарки, град кој лежи на два континента, каде што најрелјефно се оцртале европското и ориентот, град со џамии и цркви и еврејски синагоги, сараите на турските падишаси и султани, со споменици на едно блескаво богатство, на еден раскош и пропаѓање на една петвековна империја, која ја докрајчил стариот и изнемоштен старец - султанот Решад...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Исто како и со морето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тоа беше малкуто време што ми остануваше да бидам со морето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога рано ќе ме напуштеше сонот излегував на морскиот брег.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И ќе ме демнат со увереност дека еднаш ќе ме пратат да кршам мрамор на некој безимен остров заграден со море, со жици и со митралези.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
6. Ти доаѓам забрадена со море и песна Како ден за проштевања роден Јас, дремката на ливадите Јас, името на бездните Да те бакнам во челото на спокојот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
А и Балканот, може да се рече дека, како голем полуостров, беше една голема граница помеѓу Европа и Азија, од сите страни опкружен со мориња, а од север, затворен.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Дента откако отпочина Бог Поворки стигнаа од краишта опашани со море И гласои доаѓаа од кај ѕвездите.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Далеку од брегот, одвај забележливо, некој пливач се бореше со морето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Македонија е до Александрија со морето и со сите други мориња. А може и до Америка. Кај што е Мирче, таму е и Македонија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)