Во тој момент налетаа двајца цигани со мотор на три тркала и го запоседнаа преполниот контејнер.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Оној со моторот! - И, ти ќе се качиш на мотор за да те однесе до „Куба“.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но, без разлика на сѐ, девојчињата врескаа во хистерија од задоволство, аплаудираа; една дури дотрча и ме бакна во образот, а Земанек стоеше веќе неколку мига со моторот под себе и зјапаше во мене како да го видел Свети Петар.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тргнав во еуфорија кон скалата, со чувство дека сум семоќен, ја зедов (а и самиот не знаев, во тој миг, зошто ја земам), ја кренав и на ум ми дојде луда идеја: „Ако можам со моторот, зошто не би можел да стојам во воздух и со скалата?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ја чувствував миризбата на неговата коса, некаква мешавина од мириси на сите мирудии што од Индија ги имаше донесено мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Го имав цврсто прегрнато Игбал, седната зад него како што би седела кога тој би ме возел со мотор, а не на килим.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Пајтончето прусаше по патот, потсвирнуваше со гумите на свиоците и поткашлуваше со моторот на угорниците.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Болен човек со баретка баш како на Че Гевара, а и со тажен поглед баш како на Че Гевара, младиот доктор кој со мотор ги обиколува камповите на лепрозните во Јужна Америка.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Ова е миг на утринска збунетост: љубопитникот од толпата во Уфичи на едно од платата на Тицијан го препознава Че Гевара.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Јас се качив на мотор и веднаш си летнав низ Прилепска чаршија, со моторот шетнав.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)