со (предл.) - женски (прид.)

Никој од нас не сакаше на ваков ден надвор да излезе со женска шамија преку глава. Та нели машки бевме!
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во густините на подземниот чад се извеле од купови јајца срдити скакулци да ги мачат безбожниците сто педесет и пет дни; главите им биле душмански, со женски коси и со ѕверски заби и имале скорпионски опаши со отровни жила: луѓето ја барале смртта и не ја наоѓале, и сакале да умрат и смртта бегала од нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се присети дека со женската интуиција лесно ги насети опасностите и стапиците и се обиде да му укаже на пропустите и на грешките. Залудно.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Заради маѓијата, уште од раѓањето, Анко го облекуваа во женски алишта, му ја пуштаа косата да му расте долга, му плетеа плетенки, се дружеше и играше со женски деца, и како што растеше - добиваше женски манири, се однесуваше како женско, дури и гласот му стана тенок, женски; се интересираше за плетење, везење, за шиење.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Не беше ли точно дека почна да стреми кон екстравагантен живот што го одвојуваше од мноштвото на неговото скромно и сиромашно стадо?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Глетката не беше најпријатна, но даде резултат некаде пред зори, кога една бела птица со женски лик слета на неговиот прозорец.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Се надеваше Сафет-ефенди да го види ова, и ако машкиот чемер може да се брише со женска убавина, да посака тоа да го стори со неа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Небото немало ни капка синило на себе, земјата пукала под тежината на гревови, чиниш сиот свет бил содомско-гоморска арена на блуд, на измами, на пакост и среброљубје.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)