А да ги прашам нетто историски, на пример, како се викал синот на Владислав, уплав ќе ги фати.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Зад него, на брегот, неколку навивачи, еден во капечки костим, друг во избледена маица без ракави и куси пантолони, третиот актер со минималната чивава, сите со запалени цигари; две фрлени уловени рипки, едната претка, но млитаво, околу другата, неподвижна, се одомаќиле оси.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Има некои потсредени делчиња, кои служат за залажување на нашето малограѓанско око, со минимална побарувачка.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)