Изгледа дека референциите кои се однесуваат на Кирхер и на мистиката на “тркалото”, здивот и светлината, кои ги среќаваме во Anemic-cinema, се од корист за претпоставката (која веќе ја развив) во врска со можното исчитување на последната Дишанова игра со зборови, запишана на вториот диск.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Нивните колебливи од аспект на доверба сведочења, субјективни и под влијание на повеќеструки мотиви поставени во ист ранг со можното, но не докрај дефинирани, од ликовите на Бунар прават загатки.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)