со (предл.) - танок (прид.)

Подбрадена со една црна шамија, едно палтенце подебелко да не ѝ студи, место опинци обула чевли, со танки чорапи — небарем на бања ќе оди.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кое од чадот, кое од испарувањето на утрешната роса, тоа беше поклопено со танок слој и како преку коприна се наѕираа ниските чифчиски кошари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Господинот беше на возраст од педесет и две години, со танки мустачиња и големи уши, високо потстрижен, со необично долги кркми, на средината благо разделени и, речиси, залепени на левиот и десниот дел од челото.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Само белите усни малку набабреа задржувајќи долго душено кикотење. „Никола“ , викна и се наведна над белиот лик со танко црвено конче на обата краја на устата. „Никола, јас сум, Отец Симеон.“ Шверцерот и веселникот ли?
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Потоа ја дигна слушалката стискајќи го со танките прсти наострениот молив.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Гледаа гладно и без трепкање во некаква блондина со танки брчки на сувиот врат, мавтаа со раце и говореа секакви бесмислици.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Го виде него, тој некој од станарите, адвентистот, свиткан пред прагот, со накривена глава и со танко конче светлост од љубопитното око; ги крстоса рацете.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Бил кимна со големата глава во правец на кулата со екранот, која сега личеше на гранитна шахта, но која всушност беше дрвена рамка потпрена на масивна основа од ѕидана конструкција, бочно обложена со танка цементна кошулка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И таму лежи човек и плашливи одблесоци од батеријата отскокнуваат по лицето и рамото, се лепат на каскетот, покриен со танок слој земја.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И таа миризба ми ги копа непцата и ми ја полни устата со танка водичка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Трепка со танките и раскрачени ножиња и влече некои конци по ѕидот, си работи ко плетачка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Молчеше. Лилјаците ниско минеа, итро кружеа со шум и со танко цивкање, летаа над нас како фрлен камен.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ми се доближи и застана пред мене како да ќе се потпише на моето чело со танкиот нос.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Онисифор Проказник гледал зад неа, во древниот ѕид на манастирот. Врз едното око му лежело густо перче коса.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Затоа можеби и му се сторило - ако игуменијата се насмее, усните ќе ѝ испукаат на сите оние места кај што биле испресечени со танки женски брчки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го покрил челото со дланка. Искинатите зборови без значење му замирале в грло, замреле, стивнале со танок писок.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад некаков срт се поткренала месечината со едно око слично на Арсовото. Личела на презрел резен дуња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Арсо Арнаутче и белата подвижност во прозорецот се покриле со танок слој стопен бакар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Сакате да ме сечете ... Јас сум ... Вие ... Не може тоа ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)