А пак вие, Македонци, Запрегнете машка сила Македонија за да биде, За да биде што е била Самуилов црвен бајрак, Нек се вие нек се носи, Мечот негов паши, аги Нека сече, нека коси!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Изгореа Баница, Невеска, Крушево и стотици села; проплакаа илјадници мајки, жени и деца, се наполнија затворите со илјадници невини граѓани.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И така, Татко не можеше да најде пореална и поголема историска сцена од Скопје, за да го следи подемот и падот на империите за својата замислена Историја на Балканот низ падовите на империите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Според легендата, генералот Пиколомини на блиската планина Водно со својата војска под звуците на посмртен марш на воениот оркестар ја посматрал смртта на градот, а на австрискиот цар Леополд му пишувал дека решил, не од срце, да го закопа градот во пепел, со згради какви не видел, со џамии од најдобар мермер, украсени со илјадници кандила и позлатени алкорани, убави старини, градини...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Затоа не треба да се чудиме, како што пишува Октавио Паз, кога “во она што се нарекува Трет свет со различни имиња и атрибути владее Калигула со илјадници лица”.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Раскошните дрвја, бујните градини и шарените цветови со илјадници бои шират магични ароми, коишто во твоето срце не внесуваат спокој.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Есени, сам крај огниште Распретуваш нешто во пепелта, си мислиш, Гледаш како се буди огнот, како разгорува, Како се исполнува мракот околу тебе со илјадници искри, Како се искачуваат тие потоа по полиците, Меѓу дуњите, меѓу јаболките, И како згаснуваат уште при првиот допир Со синџирот што виси над огништето.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Кошулата со илјадници бубачки и тревки ја понел со себе, огништата што ги палел есени по ливадите обраснале како никогаш и ништо да не било: - сега таму, најбрзо од сè расте заборавот.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Слагалицата на Торонто е составена од непрегледни пространства на куќи, прошарани со илјадници паркови, голф клубови, илјада покриени базени, безброј тениски терени, рекреативни центри... На долго и широко. Чисто.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Времето му минуваше незабележливо во таа отпуштена зачеканост, во која одблесокот од вратничката на печката ја исполнуваше собичката со илјадници трепети на црвените сенки и полусенки од чија игра стануваше пријатно топло. И Белата Долина почнуваше да се буди.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тукушто поминаа дождовите и сонцето почна да ја грее земјата, да ја вари како во казан, стаса поморија по рибите: осамна езерото со илјадници збрлавени риби што водата ги изфрлуваше на брегот; скокаа рибите низ песокта, прпелкаа се превиткуваа, замавнуваа со опашката, ја тресеа главата, ја закопуваа во песокта за да ја столчат, да прекинат со овие грчеви; умираа со подзинати усти, со испуплени очи; од мевот им се цедеше недоисфрлената икра.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Јавнат од тежината на неброените санки, исповрзани со илјадници ледени вовчиња, еднаш дебелиот мраз на Леденото Езеро попушти, попукна.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Расфрлајќи ги лилјаците на мракот и стравот, таа пее црни песни со грохотен глас, со илјадници гласни жици што шетаат низ жилите како гладни мравки.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
По ѓаволите, што дека филозофираш! Таков си, поинаков не можеш да бидеш...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Секој со своја ѕвезда - вели баба.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Утрината се разбудив пред тато и мама, ама се преправав божем спијам: да си заминат на работа - да не ми здодеваат со илјадници совети.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)