Од албанските брегови отплови кон половината на октомври.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Никогаш поинаку именувано освен како Езерото, во реалноста, Охридското Езеро, со својот албански брег, градот Поградец во кој е роден Луан Старова и во кој централниот лик во романот, наречен Татко, се враќа со своето семејство по завршените студии во Цариград, цврсто решен „да навлезе во тајните на историјата на Отоманската Империја на Балканот.”
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Ја фатив под мишка и излеговме на албанскиот брег.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
По студиите по правни науки во Цариград, тој се враќа во родниот крај, во Поградец, на албанскиот брег на Охридското Езеро.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Нашата куќа на албанскиот брег на езерото беше стара близу стотина години.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Сега, по многу, многу години, Мајка како да сакаше и таа да ги чуе вистинските причини за Татковите исчезнувања пред многу, многу години, за време на италијанско-грчката окупација на нашиот роден град Поградец, на албанскиот брег од Охридското Езеро.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Случајност или духовно среќавање? Албанскиот брег на Охридското Езеро ја инспирира повеста на слободата на еден друг балкански писател, Исмаил Кадаре, со наслов на книга сам по себе субверзивен: Летот на последниот преселник.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)