ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Контакт-адресата речиси е обврзувачки дел од мејл-арт работата, но постои и тнр. „еднонасочен“ мејл-арт кој често се одвива на начин и испраќачот и примателот на пораката да не се познаваат, или примателот да не го познава испраќачот; едноставно повеќе-помалку случајно некому му се испраќа некаква мејл-арт порака, и толку, не се бара фидбек; постојат и специјални случаи, тнр. „енигми” или „истраги” кога во мејл-арт пораката (или во низа пораки) се разоткрива некаква мистерија или шифра која понекогаш значи, на пример, само откривање на контакт-адресата, но понекогаш богами шифрите носат прилично дубиозни уметнички пораки (постои еден генијален „поштенски“ роман на мистериозни­от американски писател Томас Пинчон, „Објава на бројот 49“; самиот роман можеби и (не!?) може да се смета за мејл-арт, но во секој случај тој е инспирација за многу мејл-уметници).

7 ТЕМА раниот Томас Пинчон Иако расказаот “Small Rain” веројатно е најлошиот во збирката рани раскази “Slow Learner” (која неодамна - со исклучок токму на расказов кој сега го пренесуваме - се појави, на македонски, во издание на Темплум), вреди внимателно да се прочита, од неколку причини; прво, станува збор за Томас Пинчон, можеби најхерметичниот но секако највлијателниот американски писател во вторава половина на веков, авторот на романот “Gravity’s Rainbow”, еден од најтолкуваните романи по Џојсовиот “Улис”; второ (кое сигурно треба да биде прво), и покрај сите недостатоци (кои Пинчон самиот, во уводникот за книгата објавена 1984., безмилосно ги лови), се работи за исклучителна проза, проткаена со суптилни лирски пасажи и просто натопена во онаа веќе славна “пинчоновска атмосфера”, која тој, сликарски, со пар цртички, едновремено минуциозно и ноншалантно, ја создава; трето, длабочините и ранливоста на моментно најмоќната културна империја, американската, најдобро може да се разбере токму од онаа критична (критична и во двата смисла - и како “критичарска”, опсерваторска, и како нестабилна, несигурна за оној што набљудува) страна каде што стои Пинчон (вршејќи големо влијание врз онаа “лева”, нешовинистичка Америка); и четврто, не само затоа што е веројатно најголемиот американски писател во поново време (со само пет објавени книги за 35 години творештво!), туку (дури!) и поради едноставни трендовски причини (враќање кон шеесетите, grunge-движењето, види го последниот текст во “Маргина”!), Пинчон се наоѓа токму овде, токму сега и токму со овој избор... 8 Margina #1 [1994] | okno.mk

„Навистина постои нешто соновидно во читањето на хиперлитературата, бидејќи тоа е чуден простор, тоа хиперместо, многу послично на внатрешниот отколку на надворешниот простор, простор кој не им припаѓа на координатите, туку на фантазијата без обем.“ (Robert Coover) оберт Кувер, познатиот американски писател, во својот текст „Крај на книгите“ (“The End of Books” - The New York Times, June 21, 1992), кој би можел да се нарече програмски на еден специфичен начин, и во прилично обемната статија со наслов “Хиперлитература: романи од компјутер“ (“Hyperfiction: Novels for the Computer” - The New York Times, August 29, 1993.), зборува за една појава настаната во Америка во рамките на постмодерната, па потоа проширена и во Европа и Јапонија, и чиешто, можеби, наједекватно име би било: компјутерска литература.

Психоделичноста на шеесеттите обично се припишува на фамозното хипи движење, на коешто денес се надоврзува New Age, а природата на New Edge-от поправилно е да се припише на нивните претходници, на beat генерацијата. Beat гуруата како Вилијам Бароус (William S. Burroughs), Тимоти Лири (Timothy Leary) и Ален Гинсберг (Allen Ginsberg), се денденес херои на новиот посттехнолошки или cyberpunk бран. Cyberpunk-от прво се појави како нова литерарна струја во почетокот на осумдесеттите меѓу американските писатели на научна фантастика и предизвика расцеп во дотогаш единствената SF сцена.

Стојан Христов е американски писател, публицист, новинар и сенатор.

105 Меѓу учесниците биле: Луис Адамиќ, американски писател од југословенско потекло и претседател на Обединетиот комитет на Американците од југословенско потекло; Џозеф Ханц, директор на чехословачкиот економски сервис во Обединетите нации; Сава Н Косановиќ, член на југословенскиот парламент и генерален секретар на Демократската независна партија; Богдан Радиша, шеф на печатот во југословенскиот информативен центар во Обединетите нации; Гаетано Салвемини, професор по историја на италијанската цивилизација на Универзитетот „Харвард“; Виктор Шаренков, секретар на Бугарскиот конгрес во Америка; Рустем Вамбери, пензиониран декан на Правната школа при Универзитетот во Будимпешта и претседател на Комитетот на нова демократска Унгарија; Васил Влавијанос, издавач и уредник на „Национален гласник“ и Алварез дел Вајо, министер за надворешни работи на Шпанската република.

106 Со Македонија како субјект по војната уште никој не калкулирал.

(Пие на искап. Пауза.) Расија аграмнаја. (Пауза) Е бе Алексеј, Алексеј. (Пауза) Америка исто аграмнаја, ама малку помалшња. (Пауза) Толстој, великиј руски писател. (Пауза) Шекспир великиј американски писател. РУСИНОТ: Шекспир Англичан.

Се сетив на неговото братство со латино- американските писатели без кое не можел да го замисли својот живот.

Превод од англиски: Кристина Димовска ________________ 13 Псевдоним за Вилијам Сидни Портер (1862–1910), американски писател на кратки раскази. 14 „Сите луѓе се поделени на три дела“, или, поточно, во контекстот „Сите луѓе се поделени во три групи“ (заб. на прев.). 15 Edward George Earle Lytton Bulwer-Lytton, првиот барон Литон (1803–1873).

- Во ова издание се застапени следните автори: американскиот писател Едгар Алан По (1809, Бостон - 1849, Балтимор); руските писатели Николај Василевич Гогољ (1809, Сорочинти - 1852, Москва) и Антон Павлович Чехов (1860, Таганрок, Русија - 1904, Баденвалер, Германија); О'Хенри / родено име Вилијам Сидни Портер (1862, Гринсборо - 1910, Њујорк) од САД; Луиџи Пирандело од Италија (1867, Сицилија - 1936, Рим); Џемс Џојс од Ирска (Даблин, 1882 - Цирих, 1941); Франц Кафка (1883, Прага, Австро-Унгарија - 1924, Виена, Австрија); Рјуносуке Акутагава од Јапонија (1892 - 1927); Иво Андриќ (1892, Долац - 1975 Белград) од Босна и Херцеговина, Михаил Зошченко од Русија (1894, Петербург - 1958, Ленинград); Хорхе Луис Борхес од Аргентина (1899, Буенос Аирес, Аргентина - 1986, Женева, Швајцарија); Маргерит Јурсенар, од Франција (1903-1989); Дино Буцати, од Италија (1906, Белуно - 1972, Милано); Хулио Кортасар, од Аргентина (1914-1984); Хајнрих Бел, од Германија (1917, Келн - 1985, Бон); Габриел Гарсија Маркес од Колумбија (1928, Аракатака), српскиот писател Милорад Павиќ (1929, Белград - 2009, Белград), македонските писатели Петре М. Андреевски (с. Слоештица, демирхисарско, 1934 - 2006) и Крсте Чачански (с. Драслајца, струшко, 1949, Струга 2003)

Луиџи Пирандело СВЕТЛИНАТА ОД СПРОТИВНИОТ ДОМ Oва се случи една недела навечер, кога по долга прошетка, се врати дома.