Ете, во нашево државиче, нема фестивал што е почнал без нивен благослов и покрај тоа што текстовите за нивното отворање им се копија на оние што некои ги напишале пред десет-дваесет и повеќе години, па фестивалот што има триесетгодишна традиција, го спаструваат во бебешки пелени, односно му врзуваат пионерска шамија околу вратот.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Јунското сонце беше сѐ уште високо на небото и долу во дворот исполнет со сончева светлина една огромна жена, цврста како нормандски столб, со мускулести црвени раце и со мокро утаре врзана околу половината, тупкаше горе-долу помеѓу едно корито и жицата за сушење алишта, простирајќи мноштво бели платнени квадрати во кои Винстон препозна бебешки пелени.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)