По сонот, по надежта кога иста ваква ноќ во совршенството на моментот се роди нешто што беше повеќе од живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Во кратките летни ноќи, лежејќи на рогозина врз калдрмата во дворот (дома не спиевме лете зашто не јадеа болвите) и загледана во безбројните ѕвезди што мижуркаа на небото кое од едната страна беше заградено со куќата, од другата со тремот за овците и до него фурната, па натаму од високиот ѕид што нѐ делеше од комшиите и од долната страна со високата порта и авлијата, си мислев: ете, уште малку и како што ми вети тате, ќе одам во Костур да учам за шивачка.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Небесната тишина осветлена од безбројните ѕвезди ја буди во мојава безнадежно романтична душа носталгијата по тоа одамна изгубено време.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Неусетно се пренесувате и стоите немо пред тајните на галаксиите, пред недопирливоста на човечкото битие во световите на безбројните ѕвезди и планети.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)