Освен на почетокот кога за кратко ја заведе егзотиката на Солун, таа никогаш не го прифати овој град. И тој не ја прифати неа.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
„Некој го известил“, му проструи низ главата на градоначалникот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
„Каков список?“ - прашално одговори Карер не давајќи да му се препознае вознемиреноста. Беренц го гледаше со безизразен поглед и за неколку мига не рече ништо.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Таа го следеше неговиот безизразен поглед и во неговиот замолк утврдуваше дека ништо, ама баш ништо од советите што и самата му ги дава, не допираат до него.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Човекот во сив костим и бела кошула, оној кој и во мое присуство прилично долго се дошепнуваше со Вртанов, најпосле ја собра папката од бирото, му се заблагодари за услужноста и помошта, а потоа, поминувајќи покрај моите нозе качени на бирото, го задржа за момент својот студен и безизразен поглед на мојата дребнавост.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)