Претседателот, сиот блед и изгубен во вратата, поцеден по муцката од маста од пржените јајца, што ги поручуваше, со касајот в уста, да го акнеш со тој чекич, истапен по камењата, што ги кршеше со него во ѕидањето и сиот бел од исушен малтер, ех, зошто не го стори тоа, зошто...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Лицето му станува уште побело од дождот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Му ги подава на чичкото и вели: - Поздравете го вашиот Ванчо. Со белава од мене, со црвенава од Златко.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Со белава од мене, со црвенава од Златко. Чичкото ги зема китките.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)