Во непосредна близина, долу на патот, на нецели петнаесет минути пешачење, на Јужниот булевар и автопатот Еурека, се наоѓаше гипсено малтерисаната бензинска станица, со светликави црвени пумпи, каде што работеше нејзиниот братучед Боб.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Пред влезот на секое гратче се наоѓаше неизбежната бензинска станица, со црвени, сини или жолти пумпи, а можеби и мотел, а потоа доаѓаше самото гратче, со продавници на двете страни од патот, а можеби и сива стара црква изградена многу одамна, и по неа следува, сега анахронично бочно припиени со челик што не ’ргосува, ресторан и продавница за автоделови.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Јас не можам да заминам. Ја напуштив работата на бинзинската станица, но морав пак да се вратам.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Истанбул, има многу коли, многу бензински станици, многу сервиси, уште повеќе продавници за автомобили и за делови за автомобили.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)