бесшумен (прид.) - и (сврз.)

Темнината живее во далечината бесшумна и загубена.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И таа доаѓаше, и овојпат ноќта влета во неговиот прозорец, бесшумна и невидлива, а кога се освести од дремливата занесеност со таа книга, во прозорецот веќе беше црно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)