Потоа следуваше најконвенционалната сцена од сериските филмови, во која се открива само лицето на жртвата, а ближниот го идентификува со покривање на сопственото лице, сцена што се повторува на филмската колку што се наметнува на животната лента.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)