Сликарите се реквизит на блиските кафеани. Сопствениците ги поднесуваат.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Му предложив на Земанек да пиеме во блиската кафеана; тој се согласи, и вечерта бевме на сите три претстави: од пет, од седум и од девет.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А.А. предложи по чашка ракија до блиската кафеана. Се согласив.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Замина во блиското кафеанче да го проплакне грлото и да го заборави гракањето на Ружа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Деновите ги трошеше седнат во блиската кафеана, што беше обликувана во форма на еден голем филџан за кафе, во чија внатрешност се вртеше, како избезумен, тутунов чад, прикривајќи го видикот на многуте светлечки рекламни паноа и слики, сместени на темните ѕидови, како налепени парчиња смола врз дрвена кора.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)