британски (прид.) - уметник (имн.)

Гинсберг понатаму тврди дека поголемиот дел од современите американски и британски уметници веќе со години пушат марихуана.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Комуникацијата, како основна желба на новите британски уметници, овде се остварува и преку порнографија и преку теорија на сликарство, со тоа што првиот „мост“ е понепосреден но никако не го ремети вториот. 182 okno.mk Сликарството на Gary Hume (р. 1962) на прв поглед е чиста спротивност на динамичноста на Харви.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Претставата „I'm Not Your Baby“ на британскиот уметник Franko B. трае 35 минути (со паузата) и поделена е на два дела.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Често се прашувам колку она што сега го мислам има врска со одвикнувањето, колку со созревањето, а колку со соочувањето со сопствената смртност. (извадоци од разговор воден од Агата Јунику и Горан Сергеј Присташ за списанието Фракција (4). пример 6 Franko B.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, и самиот популарен код, со кој оваа уметност се напојува, функционира како реметење на принципот на константност кој го наметнува идејата за висока култура достапна на оние со „поистенчен вкус“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Порнографијата е јавно устројство, сликарството е приватен неред.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
При последните операции тоа создаде слика на леш на аутопсија којшто не престанува да зборува. (Orlan 1995:8) Во смисла на ризик, озвученото, успиено, ранливо тело на британскиот уметник Bruce Gil- christ, изложено на благи електрични удари, може да делува алармантно - но ризикот од техниката е незначителен.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
(Орлан 1995:8) Операцијата беше изведена под локална анестезија, а таа со помош на сателитски врски разговараше со глобалната публика: За време на операцијата читав текстови колку што можев, дури и тогаш кога оперираа врз моето лице.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Популарната култура го обновува Еросот кој високата култура го беше потиснала, и така процесите поврзани со принципот на задоволство сепак не се само умртвувачки текови, бидејќи „барањата на Еросот се тие коишто како нагонски потреби го спречуваат опаѓањето на нивото и воведуваат нови напнатости“.7 Она што следи е краток преглед на неколку дела на британски уметници кои го свртеа вниманието врз себе последниве години, и осврт на референците што ја откриваат нивната поп-културна „втемеленост“ и којашто всушност овие трудови ги прави привлечни.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)