ведар (прид.) - око (имн.)

Вакви ведри очи има таа и ситно бело лице.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога по три дена не побарал ни јастие ни питие, и кога почнала да се шири неподнослива реа, влегле стражарите внатре, и го виделе, потпрен на својот стап како упорно, со ведри очи гледа во натписот од книгата чудна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
По неколку дена, кога сите во градчето биле убедени дека младичот се удавил, тој ненадејно се појавил, освежен, со лесен од и ведро око.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)