Културната организација на дејството во нашето општество им приредува на таквите изведувачи нешта што би можеле да се замислат како лирски мигови – мошне кратки, минливи мигови на пресудна напнатост, дел од секунда во кој сѐ неизвесно стои на тенка жица.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Играчот што прима додавање кога е во положба да постигне поен, застанатиот со палката пред кого е решавачко нафрлање, пејачот кој во миг на целосна сценска и слуховна изложеност зема здив пред да ја отпее долгоочекуваната висока нота: сите тие се своевидни акциски јунаци, кои треба да настапат под притисок, при висок ризик, видливо, јавно, во една неповторлива пригода, кога им се заканува лично понижување.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И едните и другите се мошне драматични.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И едните и другите приредби подразбираат значителни искушенија.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А значајното лице, задоволно од тоа што ефектот го надмина дури и очекувањето, и сосема занесен од мислата дека неговиот збор може да предизвика несвестица, крадешкум го погледна пријателот за да дознае на кој начин го гледа тоа, и задоволно виде дека неговиот пријател се наоѓа во најнеодредена состојба на духот и дека и самиот од своја страна почнува да чувствува страв.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Притоа тој тупна со ногата кревајќи го гласот до толку висока нота, што дури и да бил некој друг на местото на Акакиј Акакиевич, би се исплашил.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)