вит (прид.) - и (сврз.)

Тоа дрво како да беше само за него порастено толку ниско, тука, меѓу сите други вити и извишени стебла наоколу, на кои не можеше ни да помисли да се искачува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)