влезен (прид.) - врата (имн.)

Тоа, меѓутоа, исто така е свртено спрема поп-културните мотиви, но овојпат рециклирани низ искуството на поп-артот, значи низ нивното „историско пребивање“ во уметноста.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Хјум почнал како нео-гео сликар и оттаму неговите „фигуративни“ слики ги задржуваат одликите на неговото апстрактно сликарство коешто своите мотиви ги пронаоѓало во мотивите од секојдневниот живот, како што е, на пример, автоматската влезна врата на аеродром.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мене не ми ни падна на памет да ѕвонам на влезната врата од нивниот стан.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Подзастанат во влезната врата, помислувам на тоа каде сѐ ќе одам в град, по кои улици ќе поминувам, во кои кафеани ќе навратам и, како на кое место помислувам, така приближно погодувам кого каде ќе го сретнам и што би можел од него да очекувам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И одам. Еве сум на влезната врата и тука како да заглавив.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Велат дека сум била многу мала, па не можам да се сеќавам на моментот кога тој во војничка униформа се појавил на влезната врата со најголемиот букет цвеќиња за мајка ми.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Еднаш ја заклучија влезната врата од куќата во која беа сместени неколку фамилии и го фрлија клучот.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Не оди блиску до Треска, може да се слизнеш и да паднеш во реката!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Е, како...“ воздивна Љупчо. „Ете, станало... засекогаш да ми дојде умот...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Така притаен, божем спијам, наслушнував: влезната врата се затвора; се слушаат чекорите на мама - “Цап - цап -цап - цап!“ како малечки чеканчиња удираат топуците; тато не се слуша; со меки ѓонови се движи како пантер.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Со татко му бевме излезени. Завчера.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Немој да се тепаш! - тоа секогаш особено го потцртуваат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ни се пристори цела вечност додека стоевме пред затворената влезна врата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И затоа вечервава не му беше ништо тешко да ја отвори влезната врата, која уште беше на мандало притурната, бидејќи Митре не беше готов со јагнето, а сестра му Стана и другата слугинка не беа готови со другите манџи и алвата, што ја пржеше внук му Најдо, дете од тринаесет четиринаесет години.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Прислужникот не веруваше во нашата приказна: тој нѐ испрати до големиот влез на гимназијата и, гледајќи нѐ со поглед полн сомневање, ја заклучи зад нас влезната врата со огромниот клуч.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Влезната врата од станот му ја отвори лично колегата Гологанов.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ги прими пакетите и, колку и нетрпеливо да ги очекуваше, сепак отиде прво да прилегне, при што речиси веднаш зајде во тврд сон, но по нецели петнаесетина минути на сон му се чу како ѕвончето на влезната врата ѕвони со некоја несфатлива алармантност, па се разбуди целиот испотен, недоспан и до преплашеност изненаден дека ѕвонењето на ѕвончето на влезната врата било само сон.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Полека и молчаливо префрлува поглед де на покривот, де на искривениот оџак, долго се загледува во прозорците и влезната врата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Влезната врата во манастирот не е под клуч.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сега зее со празната голема влезна врата и со испокршените стакла на прозорците.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Влезната врата од куќата се отвори и на прагот се појави низок улуглав старец.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога тргнав кон влезната врата ми се стори дека го догледав татко ми крај прозорецот и во другиот момент го немаше.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Овојпат кучката само ја отворила влезната врата на куќата, ја отворила вратата на ладилникот и сѐ послала по душемето, по килимот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Едно утро тргнувајќи на работа, ја отворив влезната врата на мојот стан и пред вратата имаше што да видам: на чергичето пред вратата лежеа моите стари чевли, сосема искинати, тажни и жаловни.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
На другиот крај, на самиот агол, стои кокетна куќарка, обрастена со бршлен, и два кипариса стражарат пред влезната врата. Се излегува на плоштад.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Торбата со најпотребните работи стоеше покрај влезната врата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
На сликата се гледа зградата на Кучешкиот пансион, слична на хотел, пред која е застанат Богдан; за ремник држи куче; крај него е неговиот другар Којо Пипиле кој му помогна да се вработи во Пансионот по доаѓањето од Чехословачка; и тој држи куче за ремник; над влезната врата, зад нив, е фирмата „Кучешки пансион” на која има нацртано глава од куче.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тој со куферчето запре пред број 51 на улицата Monsieur le Prince, пред големиот натпис на книжарницата над широката влезна врата Librаiriе oriantale Hrant Samulelian, 1930.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Исто како и пред влезната врата, темните очи прелетаа преку нивните лица.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И токму зачекорив кон влезната врата, туку се фрли кон мене не пес, ами ѕвер.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Моето место во неговиот живот е отаде првата влезна врата, јас сум му за пред светот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Автобусот застана така што влезната врата дојде скоро точно пред човекот во сина облека.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Дури и овде, на скаливе, додека седев пред нашата влезна врата, слушав како тој плач постојано се качува угоре заедно со сите оние гласови од месарницата што бавно но упорно ја освојуваа куќата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ете, тоа беа околностите што ме насрчија да го преземам одлучниот чекор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Влезната врата зјаела (отворена е ширум уште од вчера по полноќ по барање на вујко ми) па девојката во бело, водена од љубопитството или збунетоста влегла во претсобјето...
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Високата влезна врата веќе беше убаво зината.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го сврти погледот кон влезната врата која не беше најдобро осветлена и дури тогаш успеа да забележи две- три сенки зад стаклото што токму во тој момент се раздвижија.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Врат -невралгично место- Вратот – влезна врата на Микена (сите гробници не се за јавност) од талогот на потсвеста – повест во неа преврати, и напред и назад обрт на предметите од вредност уметност-не-заради-уметност: дваесеттиот век стапува ненадејно!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Веднаш смисли: Мачка на кровот / и два жолти мачора / - љубовен проблем! – Ќе му ја кажам на Борјан, ја отвори влезната врата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
22 Мими трчаше пред сите, ја отвори влезната врата откај улицата кон градината и застана зачудена: темјанушки, нарциси, зумбули, лалиња...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Дома, под прагот од влезната врата скрив револвер и илјада летци. Предај му ги на Миле комшијата.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Е многу е смешно. Би сакала да ѝ го смачкам тој пилешки мозок.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сега и овој е упропастен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога живееш сама во куќа, кога ќе си дојдеш дома го проверуваш каменот покрај влезната врата за да видиш дали бил поместен во твое отсуство.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако е поместен, тогаш некој ти влегувал во куќата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од прагот на влезната врата каде што седеше, Петре ѝ рече на Ѕвезда: - Ѕвездо, ајде кажи ја Петре- Петре Пиралче.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Се свртев кон влезната врата со цел да одам да му кажам на работникот Ристе Петревски кој беше во канцеларијата на секретарката, ама тој веќе беше на вратата и му свикав да викне брза помош.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога ќе влезеш на влезната врата, веднаш пред тебе е долг ходник.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се отвори влезната врата. Нанадвор. Некој однадвор ја отвори.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Брзакот тргна во тој правец и веднаш потоа во влезната врата се појави и втор милиционер, изразито дебел, како подуен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мурџо се вкопа на место, се согласи со мајка Перса, ама за тоа побара одобрение и од очите на мајката Пелагија и дури кога таа немушто, во себе, изговори Да ѝ веруваш, таа ќе нè чува како што нѐ чуваш и ти! и дури тогаш се врати назад и се смести пред влезната врата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пред влезната врата го стресува снегот од себе и влегува во одајчето со променето лице, најдувајќи ја мајка Перса задремена крај малечката Пелагија. Ѝ се извини на мајка Перса што се задржале толку многу, ѝ рече дека е многу уморена и дека каснала со Чана кај Танаско и сега не е гладна, туку дека е гладна само за сон, па така не мораше да објаснува зошто се врати со стемнето лице.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Но, само што ја допре кваката од влезната врата, таа се претвори во злато.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ги оставаат патните торби, торбички, кесичиња, кесенца, кутии, пакети, сè што носат оставаат во ходникот на просторот меѓу лифтот и нашата влезна врата и се втурнуваат кон нас.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)