Нови јата риби надоаѓаа и пласкаа во плитката вода крај брегот, прпелкаа како фатени во мрежа: се пикааа во трските, во шеварот, во водните растенија и испуштаа чудни шумови и клобурци над водата; шумеше водата како подземни извори да се креваат; пиштеа галебите и сите езерски птици кружејќи и налетувајќи на рибите; трчаа луѓето, довлечкуваа кошници, сепетки, кошови, вреќи, и ги полнеа со риби; довлечкуваа и магариња, коњи, ги товареа со риби, се грабаа меѓу себе, се караа, се пикаа во езерото, заграбуваа поголеми и попресни риби; ги соблекуваа кошулите, панталоните и со нив фаќаа за да не им се лизгаат рибите од раце; се крвавеа во прстите од нивните перки, од нивните крлушки, удираа по нив со ости, со вили, со виљушки врзани на стап за да ги скротат и да не им бегаат од раце; се мешаше водата со крвта од рибите и од рацете на луѓето.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Таа беше одушевена од малата воденица за мелење жито чиј воденичен камен се вртеше од еден млаз вода што бликаше од една прскалка од црево, а се одушевуваше и од мостот-играчка, што беше изграден од тули, кој ги издигаше своите грациозни сводови над малиот вештачки вир што се полнеше од водата што го движеше воденичниот камен и во кој Милан одгледуваше една златна рипка, и некои необични водни растенија.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Ропотамо е жив хербариум на убавите и чудни водни растенија - лилиите, кои на оваа река се распослале од едниот до другиот нејзин брег.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)