- покажувајќи на столот, со тон на наредба рече мажот облечен во воена униформа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Не.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- викна водителот, пристар човек, облечен во воена униформа, ама без чин.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- се слушна тивка команда.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Киро извади кутија цигари.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Има желба да му рече неколку зборови за прекор затоа што толку време не го видел, ама кога си помисли дека судбината на Кире тече под извиците на командите и дека тој е облечен во воена униформа, си ја голтна намерата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
На предавањето на акредитивните писма беше присутен и Фарук Кадуми, арафатовиот аѓутант во воена униформа, најблиските соработници.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Минував крај борците со звуците на палестинската химна.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Со таков занес и шумен подем беше закитен градот кога во нашиот двор во свечена воена униформа се појави другарот Ѓорѓи Смокот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тука и во Герман 80 демобилизирани момчиња и моми кои имаа завршено грчко основно образование и по некоја гимназиска година и натаму облечени во воени униформи добија наредба во време од петнаесет дена да научат да читаат и пушуваат на кирилица.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Го паметам училиштето каде во доцна есен таа 1947 година, по зајдисонце, се отворија вратите на училиштето и во примракот и во растреперените пламенчиња на кандилата за првпат отворивме буквари и учителката, Костандина Тодорова, облечена во воена униформа, ни ја учеше кирилицата.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
На бината, на чиј ѕид висеше голем портрет на Маркос во воена униформа, со прекрстени ремени на градите и обуен во извиткани чизми (секогаш кога го гледав портретот ми се чинеше дека чизмите му беа валкани) излегоа тројца и еден по еден се претставија.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)