Целиот свет се појавува како „восочна плоча“ во која се сместени знаците на апсолутот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
ТВОРЈАНИ! (дворјани, творци и творови), денес, по повод, првото појавување врз маргините на огромната восочна плоча на нашите души што јавност се вика, на господата Александер Толос, Марс Со и Тони Маркс, јас, максвеловиот демон-чувар на оваа непостоечка кутија од одблесоци, цензор и хирург-месар на текстуалните како курни отфикароци така и клиторисни израстоци, си дозволувам да цитирам еден автор ужасно близок како до „поетиките” на нашите денешни „жртви”
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Пак за крунски сведок го земаме Тезауро, кој смета дека небото е „восочна плоча“ (cerula) во која природата го вцртува „она што ќе го измедитира“; притоа, за своите тајни таа создава загадочни знаци и симболи.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Поезијата како мистичка контемплација претставува токму одчитување на таа „восочна плоча“ на стварноста.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)