Тој, кој досега само слушаше, се исправи и, барабанејќи на масата со прстите од левата рака, праша: - Знаеш ли за што мислев? – допре до нас прашањето и без да чека одговор – пак праша: - Зошто само зиме, во најголеми снегови, студови и цикни, по долги и истоштувачки маршеви, смрзнати и гладни ги напаѓавме градовите?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)