глув (прид.) - доба (имн.)

И поитав кон одајата на Филозофот, но за да дојдам до неа, требаше да поминам крај одајата на Лествичникот, пречка несовладива да минам, оти тој старешина беше и можеше секој миг да излезе од одајата своја и да ме праша каде одам во глуво доба и какви сојузи склучувам со нечестивиот; можеше да ме накодоши за сојуз со рогатиот кај логотетот, и главата да ми ја отстрани од раменици, ако се случеше тоа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кој би можел да биде во оваа глува доба, кога само несреќата бара конак во пустите села?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кој би можел да биде во оваа глува доба, кога само несреќата бара конак во пустите села?
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Дождот ја нападна земјата како армија што се прикрадува во непријателска територија во глува доба на ноќта, така што, кога ќе се разбудат жителите, ќе се најдат под оваа окупација.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)