Лежеше, седнуваше, стануваше, се обидуваше да откорне стракови папрат, ги маваше мравките што патуваа низ тревата, грицкаше горчливи тревки, а не знаеше зошто.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Но пресудите на денот за поетот се горчливи тревки што растат само за лековерните.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)