густ (прид.) - влакно (имн.)

Во безизлез сме. Од густи влакна не се гледа ни родениот нос!
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Р тагуваше затоа што не можеше да ѝ врати со иста мера: поради енормно густите влакна од носот не можеше да исчепка ништо.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Половина од неговиот глас, полош од Некролози, промоција фонографска снимка, одеше под масата: “Мили мои, забележавте дека човеколиките мајмуни, иако покриени со густи влакна, имаат проќелави лица, или подобро речено, ќелавоста ги претвора нивните муцки во нешто што многу потсетува на човековото лице.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)