густ (прид.) - магла (имн.)

Над ридот полнатa месечина загледува во рововите, бункерите и земјанките во кои расцутува младоста на овие седумнаесет, осумнаесет, деветнаесет и дваесетгодишни момчиња и моми... кои растат и созреваат во долгите ноќни маршеви под дожд и снег, во мракот на густите магли, во студените и влажни земјанки, меѓу карпите и камењето, во рововите и бункерите, во непрестајните борби во кои од студенилото и вжештената цевка на оружјето, ја изгубија нежноста и топлината на дланките... Ех, анасана!...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во градината веќе две недели не е излезен; две недели беше налегната густа магла како тесто; прст пред око не се гледаше; деновите минуваа без да се отворат; дрвјата тонеа како во длабока вода; понекогаш ќе изнуркаа со ветките како давеници што бараат спас; птиците изгладнети летаа низ маглата да бараат храна, а всушност се вртеа во круг; по патот или во селото повремено ќе се чуеше по некој вик на човек или рикање на добиток и ќе исчезнеше како потонат во бездна.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Разврската мораше да се случи. Беше влажен мартовски ден. Метрополата тромо дишеше под густата магла.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Како се да потона во густа магла, во непроцирна темнина.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Зошто толку густа магла.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Веќе не правеше крукчиња, а меѓу нив и околу нив сега имаше само густа магла од чад.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога тој не сакајќи се закашла голтајќи чад наместо воздух, човекот со лузната го погледна речиси зачудено, како да не очекуваше дека е сѐ уште тука.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Железничка станица Скопје. Декемвриска вечер 1984 година местимично густа магла смог и препорака да не се патува освен во крајна нужда.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)