Денес е врнежливо но некоја јарка, далечна светлина ја осветлува душат и дворот на црквичката под мојот дом: цигани го послале патот и ги накитиле светците со ора, со дух, со ружани коњчиња, со јоргован...
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Кога прв пат седнува, кога прв пат ги прима сите нив, а најпрвин дечињата на Танаскоица, Пелагија го подотворува своето лице со некоја далечна светлина и тие двајцата веќе знаат дека можат да ѝ дозволат да се врати во одајчето на Димостен каде што сѐ е доведено во ред.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)