Зејат со празните прозорци, ги разјадува времето. До нив нови куќи. Нови луѓе. Улиците полни со детска смеа...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
И можеби, како во сказните, има ноќи кога сѐ уште се слуша детската смеа како ги наттрчува брановите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Но еден здив беше во тие раце, една придушена детска смеа, една недовршена игра, пресечена од тежок камион.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Нив ги следи мојата детска смеа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)