див (прид.) - клетва (имн.)

Човекот во чамецот споро се исправи, ги оддели рацете од болните колена, стана и со дива клетва скокна во ладната вода.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На реката, истрелот надалеку се слуша.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)